Τα σωματεία μπροστά!

Βιώνουμε τις επιπτώσεις της κρίσης του καπιταλισμού, βλέποντας να διαλύονται τα πάντα. Είναι ξεκάθαρο πως

στόχος του μεγάλου κεφαλαίου είναι να ρίξει το κόστος της εργατικής δύναμης και να αυξήσει τα κέρδη του.

Προγραμματίζουν να
μετατραπεί η Ελλάδα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη και οι εργαζόμενοι να δουλεύουν με μισθούς πείνας, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις και διαπραγματεύσεις, χωρίς καμιά προστασία από την απόλυση και την εργοδοτική αυθαιρεσία. Αυτό το μέλλον προετοιμάζουν ντόπιοι και ξένοι καπιταλιστές για τους εργαζόμενους της χώρας. Μέλλον άγριας εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης της Ελλάδας, που οδηγεί μαζικά στη φτώχεια και στη φυσική εξόντωση μεγάλου τμήματος  των εργατών, των φτωχών αγροτών και των εργαζόμενων μικρομεσαίων στρωμάτων.

Την ίδια στιγμή οι παροχές στην υγεία υποβαθμίζονται, ασθένειες όπως η ελονοσία και η φυματίωση εμφανίζονται ξανά, σχολεία συγχωνεύονται ή κλείνουν. Το ποσοστό της ανεργίας αυξάνει, με πάνω από 1.500.000 ανέργους από τους οποίους μόνο το 15% παίρνει επίδομα ανεργίας.  Ο εκφασισμός της κοινωνίας βαθαίνει, με εκπρόσωπό του στην Ελλάδα τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, η οποία χρησιμοποιεί ναζιστικές μεθόδους για να επιβάλει την άποψή της.

Οι δυνάμεις καταστολής με βία και χημικά, επιτίθενται στις μεγάλες συγκεντρώσεις και σε οποιαδήποτε οργανωμένη προσπάθεια διεκδίκησης (Σκουριές Χαλκιδικής, Ευκαρπία Θεσσαλονίκης κλπ). Το δικαίωμα των συναθροίσεων απαγορεύεται όποτε θεωρηθεί αναγκαίο και καταλύεται ακόμη και το Σύνταγμα! Όσο γίνονται όλα αυτά, συσσωρεύονται  τεράστια κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο από τον κόπο μας.

Σήμερα, στον αγώνα επιβίωσης που κάνουν οι εργαζόμενοι, επιβάλλεται τα σωματεία να μπουν μπροστά με αιτήματα και στόχους πάλης που να αντιστοιχούν στην επίθεση που δεχόμαστε. Η αστική επιρροή όμως έχει επιδράσει στο συνδικαλιστικό κίνημα, που  ενώ οι συνθήκες είναι ώριμες για να γίνουν κινήσεις και να οργανωθεί και να πολιτικοποιηθεί παραπέρα ο αγώνας της εργατικής τάξης, οι ηγεσίες του αρκούνται στο να «στέλνουν μηνύματα». Συγκεκριμένα τι γίνεται στα Τρίκαλα και στο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων;

Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία από την πρώτη στιγμή που δρα στο σωματείο, έχει σαν μπούσουλα της την ΕΝΙΑΙΟΜΕΤΩΠΙΚΗ δράση με βάση τα κοινά προβλήματα των εργαζομένων. Σε όσα ζητήματα και αγωνιστικές εκδηλώσεις προέκυψαν μέχρι στιγμής (απολύσεις, στάσεις εργασίας, απεργίες, περιφρούρηση εργασιακών χώρων) είμαστε παρόντες με το σκεπτικό της ενιαίας δράσης. Αρχή μας είναι πως πρέπει να συγκαλούνται συχνά Γενικές Συνελεύσεις και τα μέλη με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, να καθορίζουν τις δράσεις και τη στάση του σωματείου. Οι Γενικές  Συνελεύσεις  είναι ένας τρόπος τα μέλη να συμμετέχουν ενεργά, να νιώθουν τη δράση του σωματείου δική τους υπόθεση, να μην αναθέτουν σε λίγους τα καθήκοντα.

Η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου, δεν κατανοεί την κρισιμότητα της κατάστασης και αναβάλει διαρκώς την σύγκλιση του ΔΣ και της ΓΣ.

Πιο συχνή δικαιολογία είναι πως δεν θα έρθει κόσμος. Κάθε φορά που βάζουμε αυτό το ζήτημα, ακούμε τις ίδιες δικαιολογίες και βλέπουμε την ίδια απροθυμία.

Η ΓΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙΚΗ, αν γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις:

Πέρα από μια ανακοίνωση στον Τύπο, η διοίκηση πρέπει να πραγματοποιήσει ενιαίες εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, μαζί με άλλα μέλη του σωματείου. Να πραγματοποιηθούν συσκέψεις και ομιλίες. Να γίνει προσωπική δουλειά,  να συζητήσουμε και να τηλεφωνήσουμε σε όλα τα μέλη.

Αντιθέτως, οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στην διοίκηση, αδιαφορούν. Απευθύνονται στον κόσμο μόνο στις εκλογές του σωματείου.  Η στάση τους δεν ευνοεί καθόλου το εργατικό κίνημα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που ισχυρίζονται πως δρουν για ταξικά σωματεία, στην πράξη διασπούν και αποδυναμώνουν το κίνημα με τις ξεχωριστές πορείες και τη μη ενεργοποίηση του σωματείου. Αντί η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου να βάζει στόχους και να παλεύει για να τους πραγματοποιήσει και να βάλει όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη του σωματείου σε δράση, το αδρανοποιεί περισσότερο. Δε γίνεται να ζητάμε να αποφασίσει το Δ.Σ. να γίνει Γεν. Συνέλευση για να οργανώσουμε τις κινήσεις μας στις απεργίες και οι δικαιολογίες που ακούμε να είναι ότι «δεν θα έρθει κόσμος» ή «εμείς θα είμαστε στην πλατεία με το ΠΑΜΕ». Δε γίνεται να προτείνουμε στόχους πάλης και να ακούμε άλλα αντί άλλων. Δε γίνεται να έρχεται απολυμένος να ζητήσει τη στήριξη του σωματείου και να τον ρωτάνε σε ποια πορεία ήταν. Ούτε να συνεδριάζει το ΔΣ σε τοπικά καφέ χωρίς να κρατάμε πρακτικά.

Επίσης, το γεγονός ότι 3 μέλη της διοίκησης είναι ταυτόχρονα εκλεγμένα και στη διοίκηση του ΕΚΤ, θα μπορούσε να αποτελέσει πλεονέκτημα, αν αξιοποιούνταν σωστά.

Σαν Αγωνιστική Πρωτοβουλία ζητάμε να γίνει ΓΣ και να απαντήσουμε ΕΝΙΑΙΑ στην επίθεση που δεχόμαστε. Θεωρούμε πως από κοινού μπορούμε να πιέσουμε για να αλλάξουν οι συσχετισμοί σε όφελος των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να αναφέρω ένα παράδειγμα. Την ημέρα της απεργίας 18-10-12, διαβάστηκε και εγκρίθηκε ένα ψήφισμα στην απεργιακή συγκέντρωση του ΕΚΤ. Μέσα στα άλλα, ανέφερε: «Η απεργιακή συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων, απαιτεί να δεσμευτούν οι διοικήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων όλων των βαθμίδων του συνδικαλιστικού κινήματος για την άμεση κλιμάκωση του αγώνα με ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ τις μέρες κατάθεσης των μέτρων στη Βουλή με σκοπό την αποτροπή της ψήφισής τους.

Διεκδικούμε αποφασιστικά τα δίκαια αιτήματά μας:

-Κάτω τα χέρια από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

-Κάτω η ληστρική φορολόγηση και τα χαράτσια

-Κατάργηση των Μνημονίων

-Άμεση Παύση Πληρωμών προς όλους τους τοκογλύφους-δανειστές

-Μονομερής Διαγραφή του χρέους, εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία

-Άμεση διαγραφή των χρεών των εργατικών-λαϊκών νοικοκυριών

-Δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα»

Αν αυτό το ψήφισμα στηριζότανε και από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, θα ήταν μια νίκη του συνδικαλιστικού κινήματος που θα άνοιγε δρόμο για την ανατροπή των μέτρων. Η συνεργασία των συνδικαλιστικών παρατάξεων για την παραπάνω κίνηση, θα είχε δυναμικά αποτελέσματα.

Δε χωράνε άλλες αναβολές. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία ζητά δημοσίως, να συγκληθεί το Δ.Σ. του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και να αποφασίσει να καλέσει τα μέλη του σωματείου σε Γεν. Συνέλευση με τα εξής θέματα:

α)Κήρυξη γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας τις μέρες κατάθεσης των μέτρων στη βουλή, με στόχο να μην περάσουν.

β)Συντονισμός των σωματείων στα Τρίκαλα και του σωματείου μας με την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Να ασκηθεί πίεση στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, για να κλιμακώσει την πάλη, υλοποιώντας την απόφαση της τελευταίας απεργιακής συγκέντρωσης.

γ)Να δημιουργηθεί επιτροπή ανέργων στο σωματείο που θα ασχοληθεί ενεργά με τα πρακτικά προβλήματα των ανέργων του κλάδου μας, ενισχύοντας την υποστήριξη και αλληλεγγύη μεταξύ μας.

δ)Τροποποίηση του καταστατικού του σωματείου με αύξηση των μελών του ΔΣ από 5 σε 7, για να πάψει να ισχύει το σύστημα της υπερ-ενισχυμένης αναλογικής που ισχύει σήμερα, όπου ένα ψηφοδέλτιο με ποσοστό 15%,  κινδυνεύει να μην έχει εκπροσώπηση στο ΔΣ.

Από την υπερψήφισή τους ή όχι, θα κριθεί ο ταξικός προσανατολισμός της κάθε δύναμης και γενικότερα ο ρόλος τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η οργάνωση αποτελεσματικών αγώνων είναι δύσκολη, ξέρουμε όμως πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ή θα αντεπιτεθούμε όλοι μαζί  με στόχο και προοπτική για ανατρέψουμε τα μέτρα, την κυβέρνηση, τον ίδιο τον καπιταλισμό, ή θα γίνουμε βορά των καπιταλιστών και του φασισμού! Η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει με ενιαίο εργατικό μέτωπο και με ΑΓΩΝΑ για την ανατροπή της κυβέρνησης των καπιταλιστών και την εγκαθίδρυση εργατικής κυβέρνησης. Οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν αναφορά στην εργατική τάξη και δεν βάζουν έναν τέτοιο άμεσο στόχο, παρά παραπέμπουν στο απώτερο μέλλον την απάντηση, διευκολύνουν την κυβέρνηση και το σύστημα στο πέρασμα των μέτρων και στην υλοποίηση των σχεδίων του.

Λιολιοσίδου Δάφνη

Αντιπρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν.Τρικάλων