Τοποθέτηση στην ΕΡΑ Τρικάλων...

Ο κλάδος των ιδιωτικών υπαλλήλων, έχει χτυπηθεί αλύπητα από την επίθεση της Τρόικας, των καπιταλιστών και της κυβέρνησής τους. Χτύπησαν το 8ωρο, χτύπησαν τις ΣΣΕ και τη συλλογική διαπραγμάτευση, μείωσαν  τους μισθούς και τις συντάξεις,
άλλαξαν τις εργασιακές σχέσεις. Απολύουν ανεμπόδιστα, καταπατούν δικαιώματα και καταχτήσεις για τα οποία η εργατική τάξη έδωσε αγώνες και αίμα. Σαν τελευταίο κερασάκι στην «τούρτα», μπαίνει το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί για το άνοιγμα των μαγαζιών 52 Κυριακές το χρόνο. Ακόμη ένας τρόπος για να βγάλουν περισσότερο κέρδος σε βάρος των εργαζομένων. Θα καταστρατηγήσουν το δικαίωμα της κυριακάτικης αργίας και θα μας κάνουν εργαζόμενους λάστιχο, απελευθερώνοντας πλήρως το ωράριο. Προβάλλουν σαν δικαιολογία το ότι θα μπορούν να ψωνίζουν οι καταναλωτές που δεν προλαβαίνουν, παραβλέποντας βέβαια το γεγονός πως αυτό που λείπει είναι το χρήμα κι όχι ο χρόνος. Επίσης προβάλλουν το επιχείρημα πως θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Είναι γνωστό σε όλους βέβαια, πως πολλοί μικρο-έμποροι, μη μπορώντας να αντέξουν άλλο τα λειτουργικά έξοδα και τον ανταγωνισμό και αν θέλουν να είναι σωστοί απέναντι στους εργαζόμενους δεν θα αντέξουν κάτι τέτοιο. Αυτό θα οδηγήσει στο κλείσιμο κι άλλων μαγαζιών, με αποτέλεσμα να απολυθούν εργαζόμενοι ή, στο να δουλεύουν υπερωριακά οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας και  χάνοντας χρόνο που τους χρειάζεται για την αναπλήρωση της εργατικής τους δύναμης. Πάντως και νέες θέσεις εργασίας δεν πρόκειται να δημιουργηθούν.

Η κυβέρνηση, το κράτος και οι καπιταλιστές λεηλατούν τα ασφαλιστικά μας ταμεία τα οποία θα χρεοκοπήσουν και θα δίνουν συντάξεις ακόμα μεγαλύτερης πείνας. 12 δις ευρώ λεηλατήθηκαν από τα ταμεία με το τελευταίο κούρεμα του δημόσιου χρέους. Διαλύουν ό,τι απέμεινε από την κοινωνική ασφάλιση, την πρόληψη, τη δημόσια  υγεία και την παιδεία. Νοσοκομεία και σχολεία κλείνουν. Οι εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα αδυνατούν πλέον να στείλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Την ίδια στιγμή ανοίγουν φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οι απολύσεις έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα απολύονται και προστίθενται στη μεγάλη στρατιά των ανέργων. Εργοστάσια, επιχειρήσεις, και δημόσιοι φορείς, όπως η ΕΡΤ, κλείνουν και χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο σαν άχρηστα αντικείμενα. Η δημόσια περιουσία εκποιείται σε αετονύχηδες, μπαταχτσήδες, αεριτζήδες, τοκογλύφους.  Οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι έφτασαν τα 2 εκατομμύρια με προοπτική την παραπέρα αύξησή τους. Στο όνομα της κρίσης πάρα πολλοί εργοδότες αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους για 4-5-6 μήνες. Πάνω από 400.000 εργαζόμενοι βρίσκονται απλήρωτοι.

Όλα αυτά συνοδεύονται με την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας. Είδαμε να χτυπιούνται οι  απεργίες, και γενικότερα κάθε προσπάθεια διεκδίκησης. Με ΜΑΤ, επιστρατεύσεις και την δικαστική εξουσία στο πλευρό τους. Παραβιάζουν κατάφορα κάθε έννοια «νομιμότητας», παρανομούν και εκδικούνται όλους όσους έχουν κάποια δράση και αμφισβητούν το σύστημα. Η παράνομη επέκταση της προφυλάκισης πέραν του 18άμηνου και η αναλγησία που δείχνουν το κράτος και η κυβέρνηση στην περίπτωση του απεργού πείνας Κώστα Σακκά, αδιαφορώντας πλήρως για την επιδείνωση της υγείας του και για τη ζωή του, δείχνει ένα κράτος και μια κυβέρνηση αποφασισμένη να γενικεύσει την παρανομία και την παραβίαση του συντάγματος και να τσακίσει αμείλικτα κάθε αντίσταση, διαφορετικότητα και διαμαρτυρία.

Τα κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας έχουν αυξηθεί επικίνδυνα το τελευταίο διάστημα με την απειλή της απόλυσης, με εκφοβισμό, σε μερικές  περιπτώσεις και με σωματική βία, με σπρωξιές και προπηλακισμούς και σε άλλες περιπτώσεις με κάλυψη από τα  φασιστοειδή τα οποία βρίσκουν ευκαιρία να σηκώσουν το κεφάλι ακριβώς επειδή η κρίση και οι συνέπειές της εκφασίζουν την κοινωνία.

Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν η κυβέρνηση και η Τρόικα, είναι η μαζική ανεργία, οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας, η φτώχεια, η ανέχεια, η εξαθλίωση.

 Η επίθεση εναντίον μας θα ενταθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα. Στον αγώνα επιβίωσης που δίνουμε εργαζόμενοι και άνεργοι, επιβάλλεται τα σωματεία να μπουν μπροστά με αιτήματα και στόχους πάλης που να αντιστοιχούν στην επίθεση που δεχόμαστε. Το σωματείο μας, το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων Ν. Τρικάλων, έχει κάποια δράση αλλά, για πολλούς λόγους, η δράση αυτή είναι ακόμα αναντίστοιχη της επίθεσης που δεχόμαστε.

Χρειαζόμαστε σταθερή παρέμβαση από το σωματείο, με ενιαιομετωπική πολιτική και ένα σχέδιο δράσης  που να ενώνει και να συσπειρώνει τους εργαζόμενους. Αντίθετα με αυτό, η πρώτη σε ψήφους δύναμη στο σωματείο, το ΠΑΜΕ, έχει κάνει δεύτερη φύση του τη διάσπαση και την ξεχωριστή συγκέντρωση. Αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έχει προγραμματιστεί από διάφορους φορείς για σήμερα Πέμπτη, και πραγματοποίησαν χθες ξεχωριστή, δική τους συγκέντρωση. Με την πολιτική τους διευκολύνουν την κυβέρνηση και την Τρόικα να περνάει τα αντεργατική της πολιτική.

 Η εργατική αντεπίθεση επιβάλλεται εκ των πραγμάτων και πρέπει να έχει οικονομικά αλλά και πολιτικά αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας. Είναι τέτοια η επίθεση που δεχόμαστε, που χρειάζεται να ανεβάσουμε τον πήχη των διεκδικήσεων και να απαντήσουμε ανάλογα. Αυτό σημαίνει πως τα οικονομικά αιτήματα που για καιρό έβαζαν τα συνδικάτα και ούτε και αυτά εξυπηρετούνταν με συνέπεια από το συνδικαλιστικό κίνημα, δε φτάνουν. Αυτό σημαίνει πως το θέμα της πολιτικής εξουσίας, τίθεται εκ των πραγμάτων, για την επιβίωσή μας.

Η εργατική τάξη έχει συμφέρον να παλέψει άμεσα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο δεν μπορεί να της διασφαλίσει τα στοιχειώδη, τα ελάχιστα: ψωμί, υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη. Ο πρώτος άμεσος στόχος του αγώνα μας, πρέπει να είναι η ανατροπή  της πιο αντιλαϊκής και ανάλγητης κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση, της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ -μέχρι πριν λίγο καιρό αποτελούμενη και από τη ΔΗΜΑΡ- η οποία δεν βλέπει και δεν ακούει τους εργαζόμενους. Ο μόνος τρόπος για να ανατρέψουμε την ασκούμενη πολιτική η οποία μας εξαθλιώνει, είναι να ανατρέψουμε την κυβέρνηση που την υλοποιεί και η οποία συγκροτήθηκε ακριβώς για την υλοποίηση της πολιτικής των μνημονίων.

Η εργατική τάξη μπορεί να αναδείξει μια δική της κυβέρνηση την οποία να δεσμεύσει με τις διεκδικήσεις της, για την ικανοποίηση αυτών των διεκδικήσεων. Μια εργατική κυβέρνηση η οποία θα καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια, θα διαγράψει το δημόσιο χρέος και τα χρέη των εργατικών νοικοκυριών προς τις τράπεζες, θα εθνικοποιήσει χωρίς αποζημίωση και υπό εργατικό έλεγχο τις τράπεζες, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας και τις μεγάλες επιχειρήσεις, θα δώσει δουλειά με δικαιώματα σε όλους, θα ικανοποιήσει τα εργατικά και λαϊκά αιτήματα, θα αξιοποιήσει και θα αναπτύξει παραγωγικά σε όφελος του λαού τον πλούτο της χώρας, έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις δεσμεύσεις που αυτή επιβάλει.

Αναγκαία προϋπόθεση σήμερα για την επίτευξη των στόχων μας, είναι  η ενότητα της εργατικής τάξης. Την ενότητα αυτή, δεν μπορούμε να τη βλέπουμε στενά. Δεν περνάει αποκλειστικά και μόνο μέσα από μία παράταξη. Αυτό είναι λάθος! Η ενότητα της εργατικής τάξης έχει να κάνει με τα κοινά προβλήματα και την εκμετάλλευση την οποία υφίσταται και αυτό ανεξάρτητα το που πιστεύει. Σε ποιό θεό ή σε ποιό κόμμα, και σε ποιά παράταξη. Το σωματείο ενώνει, πρέπει να ενώνει, όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από θρησκεία, χρώμα, εθνικότητα, πολιτική και ιδεολογία. Η ενότητα της εργατικής τάξης μπορεί να επιτευχθεί στη βάση των προβλημάτων και όχι στη βάση των ιδεών του καθένα.

Η πολιτική του ενιαίου μετώπου, την οποία εμείς πρεσβεύουμε και υπηρετούμε, απευθύνεται στους εργαζόμενους όλων των πολιτικών αποχρώσεων τους οποίους καλούμε σε ενιαίο μέτωπο στη βάση των προβλημάτων ενάντια στον καπιταλισμό. Αυτή η πολιτική αποτελεί την πιο δοκιμασμένη και αποτελεσματική πολιτική.

Στηρίζουμε ανεπιφύλακτα την προσπάθεια που γίνεται στα Τρίκαλα για το συντονισμό σωματείων και την από κοινού οργάνωση αγώνων και διεκδικήσεων. Η προσπάθεια αυτή, της οποίας πρώτο βήμα είναι η οργάνωση της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας σήμερα Πέμπτη, στις 7.30 το απόγευμα στην κεντρική πλατεία, μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός ενιαίου εργατικού κοινού μετώπου αγώνα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Αυτή την προσπάθεια πρέπει να τη συνεχίσουμε, και να την εμπλουτίσουμε. Καλούμαι όλους τους εργαζόμενους και άνεργους του κλάδου μας, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές να ενωθούμε στη βάση των κοινών μας προβλημάτων ενάντια στους καπιταλιστές και την κυβέρνησή τους. Να γραφτούμε στο σωματείο, να το κάνουμε μαζικό, να συμμετέχουμε στη ζωή και τη δράση του αλλάζοντας ταυτόχρονα τους συσχετισμούς δύναμης στο Διοικητικό Συμβούλιο, αναδεικνύοντας και ισχυροποιώντας τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες με συνέπεια και συνέχεια υπηρετούν την αναγκαία ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και προβάλουν την ιστορική της αποστολή. Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Και όπως έλεγε ένας παλιός κομμουνιστής, ο Ερνς Τέλμαν, «Ένα δάχτυλο μπορεί να σπάσει αλλά πέντε δάχτυλα είναι μια γροθιά!».