Εκδήλωση για τις εργασιακές σχέσεις

Όλοι μας βιώνουμε τις επιπτώσεις της κρίσης του καπιταλισμού, βλέποντας να κατεδαφίζονται οι καταχτήσεις μας και να διαλύονται όλα όσα έχουν να κάνουν με την αξιοπρεπή επιβίωσή μας και την ολόπλευρη ανάπτυξη μας. Πρόκειται για

κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, είτε με τη μορφή χρήματος που δεν επανεπενδύεται διότι δεν φέρνει στους κατόχους τους τα πριν της κρίσης κέρδη, είτε με τη μορφή εμπορευμάτων  τα οποία μένουν αδιάθετα.

Είναι ξεκάθαρο πως στόχος του μεγάλου κεφαλαίου είναι να αυξήσει τα κέρδη του, ρίχνοντας κι άλλο το κόστος της εργατικής δύναμης και το επίπεδο της ζωής μας. Άμεσος στόχος τους είναι να δουλεύουμε με μισθούς πείνας,
χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις και διαπραγματεύσεις, χωρίς καμιά προστασία από την απόλυση και την εργοδοτική αυθαιρεσία. Οι ντόπιοι και ξένοι καπιταλιστές ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους της χώρας μια άγρια πραγματικότητα, που οδηγεί μαζικά στη φτώχεια και στη φυσική εξόντωση μεγάλου τμήματος  των εργατών και των φτωχών αγροτών. Οι παροχές στην υγεία υποβαθμίζονται, ασθένειες όπως η ελονοσία και η φυματίωση εμφανίζονται ξανά, σχολεία συγχωνεύονται ή κλείνουν. Το ποσοστό της ανεργίας αυξάνει, με πάνω από 1.500.000 ανέργους και υποαπασχολούμενους από τους οποίους μόνο το 15% παίρνει επίδομα ανεργίας. Ο εκφασισμός της κοινωνίας, ως αποτέλεσμα της κρίσης,  βαθαίνει, με εκπρόσωπό του στην Ελλάδα τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, η οποία χρησιμοποιεί ναζιστικές μεθόδους για να επιβάλει την άποψή της. Οι δυνάμεις καταστολής του κράτους εντείνουν την δράση τους όλο και περισσότερο,  καθιερώνουν τη βία και τα χημικά, επιτίθενται στις μεγάλες συγκεντρώσεις και σε οποιαδήποτε οργανωμένη προσπάθεια εργατικής διεκδίκησης. 

Η σήψη του συστήματος έχει επιδράσει σε μεγάλο βαθμό στην κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ενώ οι συνθήκες απαιτούν να γίνουν προωθητικές  κινήσεις έτσι ώστε να οργανωθεί σε ανώτερο επίπεδο ο αγώνας της εργατικής τάξης, οι ηγεσίες του κινήματος που είναι φορείς της αστικής επιρροής στο κίνημα, αρκούνται στο να «στέλνουν μηνύματα» προκηρύσσοντας 24ωρες ή 48ωρες απεργίες, χωρίς σχέδιο και προοπτική κλιμάκωσης. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, συντελεί στο να μη γίνουν ουσιαστικοί αγώνες και με τη στάση της διευκολύνει την κυβέρνηση και τους εργοδότες, γι’ αυτό και έχει απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Από την άλλη, δυνάμεις που ισχυρίζονται πως έχουν ταξική γραμμή πάλης και συμμετέχουν στα σωματεία, διασπούν την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και δεν καταθέτουν μια άμεση πολιτική προοπτική εξόδου από την παρούσα κρίση, διευκολύνοντας έτσι την επέλαση των καπιταλιστών.

Δεν πρέπει να παραβλέπουμε βέβαια τις δυσκολίες που υπάρχουν λόγω της μορφής οργάνωσης των συνδικάτων και της πολυδιάσπασης των εργασιακών σχέσεων και το γεγονός πως ο κάθε εργαζόμενος υπολογίζει πολύ περισσότερο το μεροκάματο. Φοβάται την απόλυση και την ανεργία. Τώρα όμως είναι ο καιρός που η εργατική τάξη πρέπει να πετύχει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση και το συνδικαλιστικό κίνημα να ανασυνταχθεί, για να πετύχει την καλύτερη και με αποτελέσματα, οργάνωση των αγώνων. Μέσα στην πάλη για τα άμεσα προβλήματά μας πρέπει να δούμε την δομή της οργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος, η οποία πρέπει να αλλάξει. Τα συνδικάτα πρέπει να οργανωθούν με βάση τον κλάδο παραγωγής και οικονομίας. Όλοι οι εργάτες και υπάλληλοι ενός συγκεκριμένου κλάδου, άνδρες και γυναίκες, άσχετα από επάγγελμα ή ειδικότητα, άσχετα από εργασιακή σχέση, ενεργοί, άνεργοι και συνταξιούχοι, Έλληνες και αλλοδαποί πρέπει να μπορούν να γίνονται μέλη του συνδικάτου βάσης του κλάδου παραγωγής ή οικονομίας. Στα εργοστάσια ή τους τόπους δουλειάς δημιουργούνται παραρτήματα του συνδικάτου με δική τους εσωτερική ζωή και λειτουργία και με εκλεγμένους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους σε κάθε εργοστασιακό τμήμα. Τα συνδικάτα βάσης είναι οργανώσεις μιας μεγάλης πόλης ή νομού και συνενώνονται πανελλαδικά στην Ομοσπονδία του κλάδου. Είναι ανάγκη να προχωρήσει η αναδιάρθρωση, να μειωθούν οι Ομοσπονδίες σε 20-25 σύμφωνα με το σχέδιο του οργανωτικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ, που μένει στα χαρτιά, αφού γίνουν ορισμένες αναγκαίες μικροτροποποιήσεις.  Η ΓΣΕΕ πρέπει να είναι ένωση μόνο των Ομοσπονδιών και τα Εργατικά Κέντρα να μετατραπούν σε όργανα συντονισμού της ΓΣΕΕ σε τοπικό επίπεδο χωρίς παραπέρα δικαιώματα. Ολόκληρη η εργατική τάξη πρέπει να αποκτήσει ενιαία οργάνωση, να καταργηθούν οι αναχρονισμοί, να διαλυθεί η ΑΔΕΔΥ και οι ομοσπονδίες της να συγχωνευτούν σε 3-4 (Υγεία, Παιδεία, ΟΤΑ, Δημόσια Διοίκηση) και να ενταχθούν στη ΓΣΕΕ.

Συνάδελφοι, στα Τρίκαλα  μεγάλα εμπορικά στο κέντρο της πόλης όπως ο  Τριανταφύλου, ο Σαράφης, αλλά και άλλα καταστήματα ηλεκτρολογικού υλικού, ( Κωνσταντακάτος, συνεταιρισμός ηλεκτρολόγων κλπ), βιοτεχνίες, εκθέσεις και συνεργεία αυτοκινήτων και πολλά άλλα} προχώρησαν σε απολύσεις και σε μείωση των ημερών εργασίας σε 4 και λιγότερες μέρες τη βδομάδα αλλά και σε μείωση των ωρών εργασίας και φυσικά σε μείωση των μισθών, πράγμα που θα έχει επιπτώσεις και στις συντάξεις. Αυτό που επικρατεί είναι η γενικευμένη μείωση των μισθών σε ποσοστό περίπου 30-35%, η κατάργηση των Κλαδικών Συμβάσεων και η πληρωμή στα όρια της ΕΓΣΣΕ. Δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν στα Τρίκαλα και ακόμα περισσότερες είναι οι περιπτώσεις σε εμπορικά που οι υπάλληλοι υπογράφουν σύμφωνα με τον μισθό που έπαιρναν παλιά και επιστρέφουν στο αφεντικό μέρος του μισθού τους. Δεκάδες απολύσεις ιδιωτικών υπαλλήλων σημειώθηκαν το προηγούμενο διάστημα, είτε επειδή έκλεισε κάποια επιχείρηση, είτε επειδή έγιναν απολύσεις παλιών υπαλλήλων και αντικαταστάθηκαν με άλλους ολιγόωρης απασχόλησης, χωρίς ασφάλιση και φυσικά με ελάχιστο μεροκάματο. Οι εγγεγραμμένοι άνεργοι σε Τρίκαλα και Καλαμπάκα ξεπερνούν τις 13.000 από 10.000 που ήταν πέρυσι. Η ουρά των ανέργων διαρκώς μεγαλώνει και μπαίνουν επιπλέον εμπόδια για την απόκτηση  επιδόματος ανεργίας. Για τους εποχιακά απασχολούμενους μπαίνει πλέον όριο στις δικαιούμενες μέρες ανεργίας οι οποίες περιορίζονται σε 450 μέρες για τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια,  από 1/1/2013 και σε 400 από 1/1/2014.

Όσον αφορά το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων η κατάσταση που επικρατεί σήμερα δεν είναι η καλύτερη: στο ΔΣ του σωματείου συμμετέχει το ΠΑΜΕ, το οποίο πλειοψηφεί, με 2 εκπροσώπους, δυνάμεις που στηρίχτηκαν από την ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και οι οποίες κατέβηκαν με ενιαίο ψηφοδέλτιο  και έχουν από ένα εκπρόσωπο και η Αγωνιστική Πρωτοβουλία, με ένα εκπρόσωπο. Για αρκετό καιρό το σωματείο ήταν αδρανοποιημένο. Οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ αδιαφορούν και φέρνουν κόσμο μόνο στις εκλογές. Η στάση τους δεν ευνόησε και δεν ευνοεί το εργατικό κίνημα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, συνεχίζουν να αποδυναμώνουν τη δράση του σωματείου με τις ξεχωριστές πορείες, την οικειοποίηση της όποιας  δράσης του σωματείου και τη μη ουσιαστική ενεργοποίηση του. Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΠΑΜΕ, στο οποίο πρόσκειται ο Πρόεδρος και ο ταμίας του σωματείου, αλλά και των άλλων δυνάμεων, σε περιπτώσεις μείωσης μισθών στις οποίες είχαμε υποχρέωση να παρέμβουμε σαν σωματείο. Μια τέτοια περίπτωση ήταν αυτή στο συνεταιρισμό ηλεκτρολόγων όπου επιβλήθηκε 20% μείωση στους μισθούς και το σωματείο δεν παρενέβη παρόλη την πίεση που ασκήσαμε. Τελικά παρεμβήκαμε μόνο σαν Αγωνιστική Πρωτοβουλία. Σαν Αγωνιστική Πρωτοβουλία, παρεμβαίνουμε με την πολιτική του ενιαίου εργατικού μετώπου στην βάση των προβλημάτων, ενάντια στον καπιταλισμό. Ζητάμε να γίνονται Γεν. Συνελεύσεις και συσκέψεις των μελών του σωματείου συχνότερα και να βγαίνουν αγωνιστικά πλαίσια δράσης, έτσι ώστε να απαντήσουμε ΕΝΙΑΙΑ και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ στην επίθεση που δεχόμαστε. Σε όσα ζητήματα προέκυψαν μέχρι στιγμής (απολύσεις, στάσεις εργασίας, απεργίες και περιφρούρηση τους, μειώσεις μισθών) παρεμβαίνουμε ενεργά, και ήμαστε στην πρώτη γραμμή. Για εμάς είναι βασικό να δρούμε ενιαία,  παρά τις όποιες ιδεολογικές ή άλλες διαφορές και να καταστήσουμε το σωματείο ενεργό και μαχητικό. Πάνω σε αυτό  επιζητούμε τη συμμετοχή όλων των μελών του σωματείου και όχι μόνο της διοίκησης.  Παρά τις δυσκολίες, γίνονται κάποιες προσπάθειες και κινήσεις από το σωματείο, οι οποίες όμως είναι αναντίστοιχες της επίθεσης που δεχόμαστε. Στην τελευταία σύσκεψη του σωματείου, αποφασίσαμε να βάλουμε μπρος τη δημιουργία επιτροπής ανέργων, η οποία θα δρα αυτοτελώς αλλά και από κοινού με τους εργαζόμενους, διεκδικώντας αιτήματα από τους Δήμους (π.χ. μηδενισμό φόρων και δημοτικών τελών, δωρεάν μετακίνηση), τον ΟΑΕΔ ( επίδομα μέχρι να βρουν δουλειά), το ΙΚΑ (θεώρηση των βιβλιαρίων και παροχές υγείας), τις τράπεζες (διαγραφή ή ρύθμιση χρεών), τη ΔΕΗ (ενάντια στις διακοπές παροχής ρεύματος), από την εφορία και το κράτος ενάντια στη σκληρή φορολόγηση, κ.λπ. Επίσης θα επιδιώξουμε να υπάρξει ένας αγωνιστικός συντονισμός των σωματείων στα Τρίκαλα.

Ο αγώνας  επιβίωσης της εργατικής τάξης σήμερα, επιβάλει να μην  εγκαταλείψουμε τα σωματεία. Ναι, τόσα χρόνια τα συνδικάτα σκούριασαν από την αστική επιρροή, την παρέμβαση του κράτους τους και της εργοδοσίας, δε γίνεται  όμως να τα εγκαταλείψουμε ούτε να ξεχνάμε τα αποτελέσματα που αποδεδειγμένα ιστορικά, έχει φέρει η δράση των εργαζομένων μέσα από αυτά. Τι μπορεί όμως να κάνει αυτούς που δε συμμετέχουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, ή αυτούς που συμμετέχουν ευκαιριακά, ή που καταλαβαίνουν πώς κάτι πρέπει να γίνει αλλά δεν ξέρουν τι, να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να δράσουν για να γίνουν τα ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΦΡΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΑΣ; Για να οργανώσουμε τον αγώνα μας μέσα από αυτά;

Για την Αγωνιστική Πρωτοβουλία, το πρώτο είναι η από κοινού δράση για τη δημιουργία ενός ΕΝΙΑΙΟΥ μετώπου πάλης των εργαζόμενων στη βάση των κοινών προβλημάτων και των κοινών ταξικών συμφερόντων. Είναι απαραίτητο να ενωθούμε όλοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών, σε ένα  ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ. Από την πρώτη στιγμή που δρούμε  στο σωματείο, έχουμε σαν μπούσουλα την ΕΝΙΑΙΟΜΕΤΩΠΙΚΗ ΔΡΑΣΗ και πιστεύουμε πως η κοινή μας δράση, η μαζικοποίηση του σωματείου και η συμμετοχή όλων μας και όχι μόνο των εκλεγμένων στο ΔΣ, μπορεί να βάλει το σωματείο σε κίνηση και να φέρει αποτελέσματα. Αυτό βέβαια πρέπει να γίνει  σε πανελλαδικό και τοπικό επίπεδο και με ένα σχέδιο δράσης, να πιέσουμε να αλλάξουν οι συσχετισμοί για το πραγματικό όφελος των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αναδεικνύεται λοιπόν η ανάγκη οι εργάτες να δημιουργήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο αγώνα για την διεκδίκηση των αιτημάτων μας και την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, η οποία ανασυγκρότηση θα στρέφει τον αγώνα όχι απλά στην καλυτέρευση των όρων ζωής μας αλλά για την ανατροπή του ίδιου του καπιταλισμού που αποτελεί την αιτία όλων των δεινών μας. Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο δράσης της εργατικής τάξης μέσα από τα σωματεία της, τοπικά και πανελλαδικά, το οποίο επιβάλλεται να έχει οικονομικά αλλά και πολιτικά αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας. Είναι τέτοια η επίθεση που δεχόμαστε, που χρειάζεται να ανεβάσουμε τον πήχη των διεκδικήσεων και να απαντήσουμε ανάλογα. Αυτό σημαίνει πως τα οικονομικά αιτήματα που για καιρό έβαζαν τα συνδικάτα και ούτε και αυτά εξυπηρετούνταν με συνέπεια από το συνδικαλιστικό κίνημα, δε φτάνουν.  Τα οικονομικά αιτήματα συνδέονται άρρηκτα με το θέμα της πολιτικής εξουσίας, το οποίο τίθεται εκ των πραγμάτων, για την επιβίωσή μας. Κάποια από τα αιτήματα που πρέπει να υιοθετήσει το συνδικαλιστικό κίνημα είναι:

-Να υπογραφεί ΕΓΣΣΕ και κλαδική ΣΣΕ με γενικευμένη και αναδρομική ισχύ και αποκατάσταση των εργατικών μισθών στο ύψος του 2009, με αυξήσεις που θα ενσωματώνουν τον πληθωρισμό. Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι και τα προεδρικά και άλλα διατάγματα. Καταγγελία των μνημονίων και κατάργηση των δανειακών συμβάσεων.

-Δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα – ενιαίο συνεχές ωράριο εργασίας με 7ωρο-35ωρο 5νθήμερο.  Κάτω  η ληστρική φορολόγηση και τα χαράτσια

-Άμεση προστασία των ανέργων. Ταμείο ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις μέχρι να βρει δουλειά ο άνεργος, αύξηση του επιδόματος ανεργίας, πλήρης ασφαλιστική κάλυψη για όλο το διάστημα ανεργίας, υπολογισμός του χρόνου ανεργίας στον ασφαλιστικό χρόνο.

-Απαγόρευση δια νόμου των απολύσεων.

-Όχι στο κλείσιμο των μεγάλων επιχειρήσεων συνέχιση της λειτουργίας τους με κρατική διοίκηση και δεσμευτικό εργατικό έλεγχο. Κατάργηση του επιχειρηματικού και τραπεζικού απορρήτου, δήμευση της περιουσίας των καπιταλιστών που κηρύσσουν πτώχευση των επιχειρήσεών τους, ή σαμποτάρουν την παραγωγή.

-Δωρεάν, δημόσια και αναβαθμισμένη, υγεία-πρόνοια-παιδεία. Άμεση χρηματοδότηση των νοσοκομείων που σήμερα υπολειτουργούν.

-Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη! Να παγώσει κάθε πλειστηριασμός σε πρώτη κατοικία.

-Η περιουσία του ΟΕΚ-ΟΕΕ να αποδοθεί στους εργαζόμενους και στους μαζικούς τους φορείς, διότι αυτοί την δημιούργησαν. Να καταργηθούν άμεσα οι εργατικές εισφορές υπέρ αυτών των οργανισμών, πράγμα που έγινε με τις εργοδοτικές εισφορές, και να προστεθούν στο μεροκάματο που καταβάλλεται στο χέρι. Να τιμωρηθούν όλοι οι υπεύθυνοι για την λεηλασία της εργατικής περιουσίας, για την λεηλασία και την χρεοκοπία των ασφαλιστικών μας ταμείων.

-Άμεση παύση πληρωμών προς όλους τους τοκογλύφους-δανειστές, μονομερής διαγραφή του χρέους, εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία οποιασδήποτε προσπάθειας ανάκαμψης της οικονομίας και βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, καθώς το σταμάτημα της εξυπηρέτησης του χρέους (πλην αυτού προς τα ασφαλιστικά) θ’ απελευθερώσει τεράστιους δημόσιους πόρους, ικανούς να χρηματοδοτήσουν την υγεία, την παιδεία και προγράμματα δημόσιων επενδύσεων τα οποία θα δώσουν δουλειά στους άνεργους. Η ανάγκη της μονομερούς διαγραφής του χρέους συνδέει σε μιαν άρρηκτη ενότητα τον καθημερινό αγώνα για την ικανοποίηση των άμεσων οικονομικών αιτημάτων της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού, με τον αγώνα για την αποτίναξη της κηδεμονίας της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η διαγραφή του χρέους μπορεί να απελευθερώσει άμεσα πόρους για δημόσια έργα και επενδύσεις που θα ανοίξουν θέσεις εργασίας και σέρνει μαζί του και άλλα αιτήματα όπως η κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο κλπ.

-Άμεση διαγραφή των χρεών των εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών. Η διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων που προλεταριοποιούνται και η ευνοϊκή ρύθμιση των χρεών των μικροαστών της πόλης και του χωριού, είναι αναγκαία πολιτική που θα ανακουφίσει χιλιάδες νοικοκυριά και είναι εφικτή αν συνδυαστεί με τη μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους.

Τα παραπάνω αιτήματα, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από την τρικομματική κυβέρνηση η οποία υλοποιεί τις απαιτήσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και του μεγάλου κεφαλαίου. Παρ’ όλα αυτά αγώνας για την υλοποίησή των αιτημάτων μας αφορά στο σήμερα και πρέπει να συνδέεται με έναν στόχο που μπορεί να μας βγάλει από την παρούσα κρίση και να αποτελέσει την αρχή για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία στα χέρια της, φτάνοντας στην πλήρη ανατροπή του καπιταλισμού. Ο στόχος αυτός στην παρούσα φάση δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανάδειξη μιας εργατικής κυβέρνησης και η πάλη για την ανατροπή της τρικοματικής κυβέρνησης Σαμαρά που υπηρετεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών, ψηφίζει μνημόνια οδηγώντας μας στην εξαθλίωση και μας βάζει να πληρώνουμε για ένα χρέος που δεν είναι δικό μας.

Συνάδελφοι και συναδέρφισες

Οι καπιταλιστές, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η τρικοματική κυβέρνηση Σαμαρά, δεν είναι ανίκητοι!

 Μπορούμε να τους νικήσουμε και να επιβάλουμε το δίκιο μας! Είμαστε πολλοί και είναι μια χούφτα! Εμείς παράγουμε τον πλούτο και αυτοί ζουν παρασιτικά σε βάρος μας! Εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς, ενώ αυτοί χωρίς εμάς είναι ανύπαρκτοι! Άμεσο συμφέρον της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και επαγγελματιών που καταστρέφονται και γίνονται εργάτες ή άνεργοι, της νεολαίας, είναι να παλέψουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά. Η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να αναδείξει μια δική της κυβέρνηση, μια εργατική κυβέρνηση, η οποία θα καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια, θα διαγράψει το χρέος, θα εθνικοποιήσει χωρίς αποζημίωση και υπό εργατικό έλεγχο τις τράπεζες, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας και τις μεγάλες επιχειρήσεις, θα δώσει δουλειά με δικαιώματα σε όλους, θα ικανοποιήσει τα εργατικά και λαϊκά αιτήματα, θα αξιοποιήσει και θα αναπτύξει παραγωγικά σε όφελος του λαού τον πλούτο της χώρας, έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους περιορισμούς της.  Μια τέτοια κυβέρνηση σήμερα, αποτελεί άμεση εργατική απάντηση στην κρίση απέναντι στην προοπτική της γενικευμένης εξαθλίωσης και της λιμοκτονίας, στην προοπτική της ανόδου του φασισμού. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης μιας εργατικής κυβέρνησης, τα συνδικάτα θα συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων και θα διατηρήσουν την αυτοτέλειά τους για να προστατεύουν τους εργάτες από το κράτος και φυσικά, να προασπίζουν τα συμφέροντα των εργατών για μεροκάματο, ωράριο-ασφάλιση, δωρεάν κατοικία, συγκοινωνία, παιδεία-υγεία-πρόνοια. Η εργατική κυβέρνηση πρέπει να καθιερώσει δια νόμου το 7ωρο-35ωρο-5ήμερο και να εξετάσει την περαιτέρω μείωση του ωραρίου για τις εργασίες που θα εξακολουθήσουν να είναι βαριές και ανθυγιεινές. Να πάρει όλα τα μέτρα και να δημιουργήσει συνθήκες ασφαλούς εργασίας για τους εργαζόμενους εξαλείφοντας τα θανατηφόρα και άλλα εργατικά ατυχήματα που μαστίζουν την εργατική τάξη στον καπιταλισμό και είναι απόρροια της αρχής «όλα για τα κέρδη των καπιταλιστών».
Να αυξήσει τις συντάξεις, Να μειώσει τα χρόνια για τη σύνταξη στα 55 στα βαριά-ανθυγιεινά και στα 60 γενικά, στα 50 και 55 αντίστοιχα για τις γυναίκες. Με λίγα λόγια μια εργατική κυβέρνηση πρέπει να υλοποιήσει και να διασφαλίσει τα αιτήματα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Έχουμε επίγνωση πως η οργάνωση αποτελεσματικών αγώνων είναι δύσκολη, ξέρουμε όμως επίσης πως σήμερα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ή θα αντεπιτεθούμε όλοι μαζί με στόχο και προοπτική, για να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό και την κυβέρνησή του και να εγκαθιδρύσουμε μια εργατική κυβέρνηση,  ή θα γίνουμε βορά των καπιταλιστών και του φασισμού! Απέναντι στην καταστροφική πολιτική τους, η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει με ΕΝΙΑΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και με ΑΓΩΝΑ για την εγκαθίδρυση εργατικής κυβέρνησης. Μια τέτοια πάλη μπορεί να δημιουργήσει άμεσα, συνθήκες απόκρουσης της επίθεσης, συνθήκες νίκης των αγώνων και απόσπασης καταχτήσεων. Σας καλούμε να στηρίξετε με την ενεργή συμμετοχή σας, τον αγώνα για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και των σωματείων, η οποία μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Σας καλούμε να αγωνιστούμε όλοι μαζί, γιατί κανένας δεν πρέπει να μείνει μόνος του μπροστά στο φάσμα της πείνας και της εξαθλίωσης. Αποτελεσματικοί αγώνες μπορούν να οργανωθούν μόνο με τη συμμετοχή και τη δράση όλων μας. Αναδεικνύοντας και ξεπερνώντας τις αδυναμίες, ενισχύοντας την αλληλεγγύη μεταξύ μας,  ξέροντας πως παλεύουμε για να βγούμε από την παρούσα κρίση με όρους που συμφέρουν εμάς και πως προχωράμε για τη ριζική ανατροπή του καπιταλισμού που είναι η αιτία όλων των δεινών μας.