ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ - ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ. ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ/ΦΟΡΕΩΝ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Aποτελέσματα εκλογών Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων ν.Τρικάλων (23-24-25/6/20)

Για Διοικητικό Συμβούλιο

Ψήφισαν:232

Άκυρα: 2

Λευκά: 1

ΔΑΣ: 158

Αγωνιστική Πρωτοβουλία:71

Έδρες στο ΔΣ: ΔΑΣ 3 και Αγωνιστική Πρωτοβουλία Ιδιωτικών Υπαλλήλων 2

Για αντιπροσώπους στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων και στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος

Άκυρα: 3

ΔΑΣ: 156

Αγωνιστική Πρωτοβουλία: 73

Αντιπρόσωποι Εργατικού Κέντρου Τρικάλων:  ΔΑΣ 8 και Αγωνιστική Πρωτοβουλία Ιδιωτικών Υπαλλήλων 4

 Αντιπρόσωποι Ομοσπονδίας: ΔΑΣ.2

Συμμετέχουμε μαζικά στις εκλογές του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Τρικάλων στις 23-24-25/6/20 στο Εργατικό Κέντρο και ψηφίζουμε-στηρίζουμε Αγωνιστική Πρωτοβουλία Ιδιωτικών Υπαλλήλων

Συνάδελφοι-ισσες,

Οι εκλογές στο Σωματείο μας διεξάγονται σε μια περίοδο όπου οι εργαζόμενοι βιώνουν τις οικονομικές και άλλες συνέπειες της πανδημίας, του μνημονιακού καθεστώτος και της αξεπέραστης καπιταλιστικής κρίσης και της ύφεσης.

Οι μειώσεις μισθών, η εκ περιτροπής εργασία, η μερική απασχόληση, οι απολύσεις, η κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και προστατευτικών διατάξεων και η γενικότερη εντατικοποίηση της εργασίας με υπερωρίες κλπ για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου με τίμημα επαγγελματικές ασθένειες και εργατικά ατυχήματα, βρίσκονται σε παροξυσμό.

Ο κατάλογος της επίθεσης, ενάντια στην εργατική τάξη, της κυβέρνησης της ΝΔ στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει τέλος: φόροι, χαράτσια, κυριακάτικη εργασία, πλειστηριασμοί. Όλα χέρι-χέρι για να επιβληθούν με την κρατική καταστολή: Περιορισμός διαδηλώσεων, εμπόδια στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, μητρώο- «φακέλωμα» των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων κλπ.

Αυτό που αναδείχτηκε στην περίοδο της πανδημίας είναι, εκτός από την ανάγκη του μεροκάματου οι, ζωτικής σημασίας, όροι για την ύπαρξη της εργατικής τάξης και εκτός χώρου εργασίας: Το επίπεδο της Δημόσιας Υγείας, η ποιότητα της στέγασης-της διατροφής-του ελεύθερου χρόνου. Πράγματα τα οποία η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης, στερείται.

 Η κυβέρνηση επέλεξε εν μέσω καραντίνας να εξαγγείλει το πάγωμα του βασικού μισθού για το 2020 και την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των καπιταλιστών. Αλλά και την μείωση κατά 20% των αποδοχών για όσους δουλέψουν εκ περιτροπής.

Και από την άλλη, δεσμεύτηκε να καλύψει την «χασούρα» των καπιταλιστών με κρατικό χρήμα (ιδιωτικά νοσοκομεία, διόδια, κανάλια, αεροπορικές εταιρίες, ναυτιλιακές). Και συνέχισε ψηφίζοντας παράλληλα αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο για καταστροφικές επενδύσεις στη φύση. Περνώντας την ίδια στιγμή το μήνυμα ότι με αφορμή (και όχι αιτία) τον ιό, θα εμπεδώσει το αστυνομικό κράτος.

Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία Ιδιωτικών Υπαλλήλων συμμετείχε στις λαϊκές κινητοποιήσεις της περιόδου (νοσοκομεία 7 Απρίλη, απεργία 1^η Μάη) όπως και σε όλο το προηγούμενο διάστημα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και τη συμμετοχή  στους αγώνες που ξεσπούν κάτω από την πίεση των ίδιων των προβλημάτων. Σίγουρα μένουν ακόμα πολλά να γίνουν και από μας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα, ηττημένο και απομαζικοποιημένο, δεν μπόρεσε να απαντήσει ανάλογα στις νέες επιθέσεις που δέχτηκε η εργατική τάξη. Δεν απάντησε καν στο νέο πάγωμα του βασικού μισθού και λείπει παντελώς από τις διεκδικήσεις του, με αναλογική ευθύνη όλων των δυνάμεων που συμμετέχουν στη Διοίκηση της ΓΣΕΕ, η πάλη για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).

Σε σχέση με την δημοκρατική λειτουργία των σωματείων και της τήρησης των όρων της εκλογικής διαδικασίας, και μετά από το μπαράζ διορισμού διοικήσεων στο Εργατικό Κέντρο και την ίδια τη ΓΣΕΕ με καταγγελίες για νόθους αντιπροσώπους,  δεν πρέπει να υπάρχει «ψεγάδι» στις διαδικασίες των σωματείων.

 Η ΔΑΣ/ΠΑΜΕ όμως επέλεξε να αντιγράψει κάποιες από τις πρακτικές  των ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ:

 Στο όνομα της «μαζικοποίησης» των εκλογών ζήτησε και πέτυχε

α) την πραγματοποίηση των εκλογών με ανοιχτό μητρώο μελών. Δηλαδή κάποιος να γράφεται μέλος πάνω από την κάλπη και να ψηφίζει. Καθιστώντας τον έλεγχο του μητρώου αδύνατο κατά τη διάρκεια των εκλογών και εκφυλίζοντας τις εκλογές με μητρώο μελών που αλλάζει «κάθε μία ώρα».

β) τριήμερες εκλογές ενώ μπορεί σε λιγότερες μέρες να γίνουν οι αρχαιρεσίες τηρώντας όλες τους υγειονομικούς κανόνες.

Ελπίζουμε και θα παλέψουμε να μην παρουσιαστούν στο Σωματείο μας φαινόμενα που αντιπαλεύτηκαν από τις αγωνιστικές και ταξικές δυνάμεις.

Η πρότασή μας ήταν και είναι σαφής: Εκλογές με καθορισμένο και αναλλοίωτο μητρώο μελών από την εκλεγμένη Εφορευτική Επιτροπή, ψηφοφορία με αστυνομική ταυτότητα και βιβλιάριο ασθενείας. Για όσους δεν έχουν βιβλιάριο, κατάθεση ενσήμων και υπεύθυνης δήλωσης ότι δεν ανήκουν και δεν ψηφίζουν σε άλλο σωματείο ίδιας βαθμίδας. Διήμερες εκλογές χωρίς «ξεχείλωμα» της διαδικασίας.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Παλεύουμε αποφασιστικά και διεκδικούμε αγωνιστικά τα δικαιώματά μας: να παρθούν αποφάσεις στα σωματεία, τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα για την οργάνωση της πάλης για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ, με αυξήσεις στους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις, μέτρα για τους άνεργους, μείωση του χρόνου εργασίας, αύξηση των κονδυλίων για την υγεία και την παιδεία. Όχι στο σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, απαγόρευση των απολύσεων, καμιά μείωση μισθών. Να πληρώσουν οι καπιταλιστές την κρίση κα όχι οι εργαζόμενοι.

Παλεύουμε μέσα στο υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα, για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε όλα τα επίπεδα. Για ένα σωματείο κατά κλάδο, μια Ομοσπονδία, ένα Εργατικό Κέντρο σε κάθε Νομό, σε ρόλο συντονιστικό, μία ΓΣΕΕ,  όλα «εκτός πάσης αστικής επιρροής». Για ένα συντονισμό σωματείων- Ομοσπονδιών- Εργατικών Κέντρων ενάντια στις συμβιβασμένες ηγεσίες. Για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, ρατσισμό, πολέμους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για έξοδο από ευρώ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, διαγραφή του δημόσιου χρέους προς όφελος των εργαζομένων.

Για ένα σωματείο ενωμένο-ταξικό-δημοκρατικό-μαζικό. Χωρίς διαχωρισμό των εργαζομένων με βάση ιδεολογία-θρησκεία-φυλή. Για κοινή δράση και ενιαίο μέτωπο ενάντια στον καπιταλισμό και όχι με την παραταξιακή/διασπαστική τακτική της ΔΑΣ/ΠΑΜΕ των ξεχωριστών συγκεντρώσεων και αυτοαναφορικών εκδηλώσεων.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους σε συμμετοχή στο «σπίτι» τους, στις εκλογές του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και στις συνελεύσεις και αγώνες την επόμενη ημέρα.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 1ης ΜΑΗ! Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΔΕ "ΜΕΤΑΤΙΘΕΤΑΙ"!

Η κρίση του καπιταλισμού που διογκώνεται μέρα με την μέρα σε συνθήκες πανδημίας και αποδιοργάνωσης της Δημόσιας Υγείας έχει κάνει φανερά τα αποτελέσματά της εδώ και χρόνια για κάθε εργαζόμενο/η, άνεργο/η παγκοσμίως : Απολύσεις, μείωση μισθών, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, διάλυση συλλογικών συμβάσεων, υπερφορολόγηση, ελλιπή μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς με θανάτους και τραυματίες από εργατικά "ατυχήματα", εντατικοποίηση, εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, καταστολή και αυταρχισμός σε απεργίες και διαδηλώσεις.

Στην Ελλάδα τα αντεργατικά μέτρα βάθυναν με την επιβολή μνημονίων υπό την καθοδήγηση δανειστών-"τοκογλύφων". Την ίδια ώρα διασώζονταν οι καπιταλιστές με φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, παραγραφές και αναστολές υποχρεώσεων, ανακεφαλαιοποιήσεων! Τίποτα δεν έχει πλέον να περιμένει η εργατική τάξη από ένα άρρωστο σύστημα που "σαπίζει" και από τους διαχειριστές του (κυβέρνηση ΝΔ, καπιταλιστικές κυβερνήσεις, Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ)! Ειδικότερα σήμερα όπου κυριολεκτικά "παίζεται" η ζωή της!

Η 1η Μαΐου, ημέρα απεργίας, μνήμης και αγώνα όλου του προλεταριάτου σε όλα τα έθνη του πλανήτη δεν μπαίνει σε "καραντίνα" αλλά πρέπει να γίνει εφαλτήριο δράσης για δουλειά για όλους, για πλήρως εξοπλισμένο σύστημα Υγείας, για επιβίωση ανθρώπου και φύσης, για ειρήνη, για πραγματική δημοκρατία, για το τελικό και οριστικό ξεπέρασμα της εκμετάλλευσης και της συγκέντρωσης του πλούτου σε μια "χούφτα" καπιταλιστών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ αφού τα μόνα "μέτρα" που πήρε για την υγεία ήταν αστυνομικού τύπου, αφήνοντας υποστελεχωμένα τα νοσοκομεία , αποζημιώνοντας ιδιωτικές κλινικές, μεγαλοεργολάβους, μηντιάρχες και άλλους για τη "χασούρα" και ετοιμάζοντας επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα για να σωθεί η αστική τάξη από την κρίση, αποφάσισε και την ένταξη σε καθεστώς καραντίνας των συγκεντρώσεων της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Όμως μόνος αρμόδιος για τον ταξικό εορτασμό της και την ημερομηνία της είναι η εργατική τάξη και οι οργανώσεις της!

Οι εργαζόμενοι ξέρουν να περιφρουρούν τις συγκεντρώσεις τους και τις συνθήκες υγείας σε αυτές και αυτό θα κάνουν και τώρα με τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας. Αντίθετα με την κυβέρνηση όπου όσους δεν υποχρέωσε σε εγκλεισμό, τους έβαλε σε κίνδυνο (μεγάλοι χώροι δουλειάς, κέντρα μεταναστών, φυλακές, στρατώνες κ.ά.)

Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν καλούν σε απεργιακή συγκέντρωση, ενώ δεν δέχτηκαν και την κατάλληλη πολιτική πίεση από τις άλλες παρατάξεις στη διοικητικά όργανα. Το ίδιο συνέβη σε Ομοσπονδίες τα Εργατικά Κέντρα. Σωματεία που καλούν σε συγκεντρώσεις δεν κινήθηκαν επίσης στην κατεύθυνση της ταξικής ενότητας για την μεγαλύτερη επιτυχία απεργίας και συγκέντρωσης. Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν τα προβλήματα και του ίδιου του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Να ξεπεράσουμε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τις εργοδοτικές-κυβερνητικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, καθώς και την παραταξιοποίηση, τον πολυκερματισμό και την διάσπαση του κινήματος. 

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1η ΜΑΗ! Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΑΝΕΡΓΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ-ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 7 ΑΠΡΙΛΗ

Η μεγάλη πλειοψηφία των χωρών του κόσμου μαστίζονται από την πανδημία του κοροναϊού. Χιλιάδες είναι οι νεκροί και οι νοσηλευόμενοι και εκατοντάδες χιλιάδες οι νοσούντες. Ο μισός πληθυσμός της γης βρίσκεται σε περιορισμό. Η ευθύνη του κράτους εξαντλείται κυρίως στην επιβολή κατασταλτικών μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας, αντί για μαζικά τεστ ανίχνευσης του ιού και περιορισμό των νοσούντων. Όταν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις λένε ότι  «το κράτος είναι εδώ» και ότι «είμαστε θωρακισμένοι», δεν εννοούν το δημόσιο σύστημα υγείας και περίθαλψης, αλλά κυρίως την αστυνομία και τον στρατό.

Οι λαοί όλων σχεδόν των χωρών και ιδιαίτερα η εργατική τάξη είναι αντιμέτωποι με μια πανδημία αλλά και με την καπιταλιστική κρίση που πυροδότησε η πανδημία.

Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις για μία ακόμα φορά παίρνουν μέτρα για να πληρώσουν οι λαοί και η εργατική τάξη την κρίση: με την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων, την μείωση των μισθών, τον περιορισμό των συνδικαλιστικών-κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών τους.

Κάθε «εξωτερική» απειλή που εμφανίζεται μπορεί να αντιμετωπιστεί με κεντρικό σχεδιασμό, επιστημονική συνεργασία και αλληλεγγύη μεταξύ κρατών και λαών. Είναι αυτά δηλαδή που δεν θέλουν και δεν μπορούν να κάνουν οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους.

Για να κερδίσουμε τη ζωή πρέπει, μαζί με τους κανόνες υγιεινής, να τηρήσουμε το καθήκον μας Μένοντας Ενεργοί.

Συντασσόμαστε με τις εκκλήσεις και τα αιτήματα των νοσοκομειακών γιατρών μέσω της Ομοσπονδίας τους (ΟΕΝΓΕ) αλλά και του σωματείου στα  Τρίκαλα για:

-Μόνιμες προσλήψεις και εξοπλισμό σε όλες τις δημόσιες δομές υγείας.

-Αξιοπρεπείς και ασφαλείς συνθήκες νοσηλείας ασθενών με covid ή υπόπτων για covid.

-Μέσα ατομικής προστασίας για όλους τους υγειονομικούς(ΜΑΠ).

-Επίταξη του ιδιωτικού τομέα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

-Ένταξη στα Β.Α.Ε όλων των εργαζομένων σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας.

Δεν εμπιστευόμαστε καμιά κυβέρνηση που εν μέσω πανδημίας:

-         Αυξάνει τις αποζημιώσεις στα ιδιωτικά νοσοκομεία

-         Δωρίζει εκατομμύρια στους ιδιοκτήτες καναλιών

-Δωρίζει εκατομμύρια στους καπιταλιστές που ελέγχουν και καρπώνονται τα έσοδα από τα διόδια στους αυτοκινητοδρόμους

-         Διατηρεί άθικτα τα κέρδη και τα προνόμια των καπιταλιστών διαφημίζοντας τις «δωρεές» και «χορηγίες» τους την ώρα που σε δεκάδες χώρους δουλειάς σαρώνουν οι απολύσεις, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, οι μειώσεις μισθών, τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας

-         Προσπαθεί να βάλει στον «γύψο» τη συνδικαλιστική δράση και παίρνει μέτρα οριζόντιας «καραντίνας» ενώ εργαζόμενοι συνωστίζονται σε μέσα μεταφοράς και εργασιακούς χώρους

-         Προχωρά στην αδειοδότηση ρυπογόνων βιομηχανιών (καύση σκουπιδιών σε Βόλο, Θεσσαλονίκη κ.ά.)

-         Καλεί σε «ατομική ευθύνη» ξεχνώντας τη δική της ευθύνη

-         Στοιβάζει ανθρώπους σε δομές (μετανάστες-φυλακισμένοι κλπ)

-       Κρατά αποψιλωμένη την Πρωτοβάθμια Υγεία για όλο τον πληθυσμό

 Είναι οι ίδιοι που επέβαλλαν τα Μνημόνια οδηγώντας σε φτωχοποίηση το λαό και σε απαξίωση της Δημόσιας Υγείας. Που ετοιμάζουν νομοσχέδια περιστολής των διαδηλώσεων και μαζικών πλειστηριασμών. Που επιμένουν στην «φυλακή» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν συνεργάζονται με χώρες με αποτελεσματικό σύστημα Υγείας και διαχείρισης όπως η Κούβα και άλλες.

  Είναι η ώρα της ενότητας της εργατικής τάξης στη διεκδίκηση και τη δράση της. Είναι η ώρα του ενιαίου εργατικού μετώπου για την διεκδίκηση μέτρων για την υγεία της και για να πληρώσουν οι καπιταλιστές την κρίση τους. Για να κερδίσει η ζωή!

 Συμμετέχουμε-στηρίζουμε την κινητοποίηση για την Υγεία την Τρίτη 7/3 στις 11 π.μ., στο Νοσοκομείο Τρικάλων

Αγωνιστική Πρωτοβουλία εργαζομένων-ανέργων Ν. Τρικάλων

ΕΙΡΗΝΗ ΚAI ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ , ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ , ΟΧΙ ΣΕ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ-ΡΑΤΣΙΣΜΟ-ΦΑΣΙΣΜΟ

Η επικίνδυνη και ρατσιστική πολιτική κυβέρνησης της ΝΔ και Ευρωπαϊκής Ένωσης το τελευταίο διάστημα με επίκεντρο  Έβρο και νησιά του Ανατολικού Αιγαίου εναντίον δύστυχων μεταναστών και προσφύγων, πρέπει να αποκρουστεί άμεσα από την εργατική τάξη της χώρας μας αλλά και από όλους τους λαούς της περιοχής.

Με αφορμή την προώθηση από το τουρκικό έδαφος στα σύνορα κυνηγημένων ανθρώπων (ανάμεσα τους και γυναικόπαιδα) στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας για τις Οικονομικές Ζώνες, τα πετρέλαια κλπ και της διεκδίκησης κονδυλίων από την ΕΕ , έχει εξαπολυθεί μια άγρια επίθεση εναντίον τους από στρατό, αστυνομία και παραστρατιωτικές ομάδες  για αποτροπή εισόδου και σύλληψής τους σε αντίθετη περίπτωση. Αναστέλλεται ακόμα και αυτό το δικαίωμα της εξέτασης παροχής ασύλου. Με το σιγοντάρισμα από τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης καλλιεργείται κλίμα μίσους και εθνικισμού με αποτέλεσμα την βία απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Η εργατική τάξη στη χώρα μας και άλλες ομάδες (αλληλέγγυοι, φοιτητές, νησιώτες πρόσφατα κλπ) γνωρίζουν καλά την καταστολή των ΜΑΤ απέναντι στις διεκδικήσεις τους. Η εμπλοκή και του στρατού σε καταστολή «πλήθους» οδηγεί σε σκοτεινή εποχή.

Οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών με σκοπό την απόκτηση νέων πεδίων κερδοφορίας για τους καπιταλιστές,  με πρώτες τις ΗΠΑ, σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη και βέβαια Συρία και η ακραία φτώχεια σε ζώνες της Ασίας και της Αφρικής μαζί και με άλλους λόγους (κλιματική αλλαγή κ.ά.) είναι τα αίτια της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Ελλάδα και Τουρκία (δηλαδή Μητσοτάκης-Ερντογάν) είναι σύμμαχες στο ΝΑΤΟ και στο πλευρό των ΗΠΑ παρέχοντας διευκολύνσεις με στρατιωτικές βάσεις και κοινές ασκήσεις. Χρησιμοποιούν τον ξεσπιτωμένο κόσμο για τα πολιτικά τους παιχνίδια. Οι συμφωνίες ΕΕ-Τουρκίας το 2016 και Δουβλίνου κρατούν εγκλωβισμένους τους πρόσφυγες/μετανάστες την ώρα που η Κεντρική Ευρώπη έχει κλείσει τα σύνορα και ετοιμάζονται νέα κλειστά κέντρα κράτησης-κολαστήρια τύπου Μόριας. Η «αντιπολίτευση» (Συριζα) συμφωνεί επί της ουσίας επίσης αφού τα εφάρμοσε. Η πολιτική αυτή πάει χέρι-χέρι με την αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική στο εσωτερικό της χώρας. Με τα μνημόνια, την ανεργία, την υπερφορολόγηση, το ξεπούλημα δημόσια περιουσίας, τα νομοσχέδια για περιστολή απεργιών, διαδηλώσεων κλπ Την ώρα που χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενοι γίνονται οι ίδιοι μετανάστες για να βρουν δουλειά. Αληθινός πατριωτισμός είναι η κοινή πάλη των λαών για ψωμί-λευτεριά-ειρήνη-ανεξαρτησία από τον ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους εκφραστές.

Μια κυβέρνηση στην υπηρεσία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και καπιταλιστών ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει λύσεις. Μόνο μια εργατική κυβέρνηση μπορεί να διεκδικήσει και να επιβάλλει:

-         Έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ

-         Απεμπλοκή από κάθε πολεμικό μέτωπο, να κλείσουν οι βάσεις

-         Περίθαλψη προσφύγων και μεταναστών και παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων για μετάβαση στον τόπο που επιθυμούν

-         Κλείσιμο κέντρων κράτησης

-         Δουλειά και ευημερία για όλους ανεξαρτήτως χρώματος-θρησκείας-ιδεολογίας

-         Καταδίκη εθνικισμού-ρατσισμού-φασισμού

-         Διεθνιστική-ταξική αλληλεγγύη των εργαζομένων της περιοχής μεταξύ τους και με τους πρόσφυγες/μετανάστες

Τα εργατικά σωματεία μαζί με κάθε σύμμαχο να αναλάβουν τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και την φτώχεια, ενάντια στον καπιταλισμό που θέλει να ξεπεράσει την κρίση του με θύματα τους λαούς.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 7/3, 12 το μεσημέρι, πλ.ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΑΝΕΡΓΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΡΙΤΗ 18/2 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ- ΟΧΙ «ΠΑΡΑΜΑΓΑΖΟ» ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

Πληροφορηθήκαμε από τα τοπικά μέσα ότι «Το Εργατικό Κέντρο (Ε.Κ.) Τρικάλων σε συνεργασία με το Δίκτυο Πληροφόρησης και Συμβουλευτικής Εργαζομένων και Ανέργων του περιφερειακού Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝ.Ε.) της  ΓΣΕΕ Θεσσαλίας» θα υποδεχτεί εργαζόμενους και άνεργους της περιοχής για εργασιακά και ασφαλιστικά θέματά τους.

 Η «υποδοχή» αυτή θα γίνει στα γραφεία του Εμπορικού Συλλόγου Τρικάλων, δηλαδή στα γραφεία των εργοδοτών, αφού η ηγεσία του Εργατικού Κέντρου δεν είναι ικανή να συντηρήσει το ίδιο το κτίριο που στεγάζεται!

 Μετά από χρόνια ουσιαστικής διάλυσης του ΕΚ με βασική ευθύνη των παρατάξεων ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ οι οποίες για τέσσερα χρόνια μαλώνανε για τις καρέκλες με «όμηρο» το ΕΚ και τους εργαζόμενους και άνεργους «χωρίς στέγη»,  και τελικά συγκρότησαν κοινό ψηφοδέλτιο (ακολουθώντας την πεπατημένη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) στο τελευταίο συνέδριο, αποφάσισαν τώρα να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε «πολίτες» και να τους αντιμετωπίσουν με «ερωτηματολόγια». Καθόλου παράξενο μιας και ποτέ δεν είδαν την εργατική τάξη ως φορέα νικηφόρων αγώνων απέναντι σε κυβερνήσεις, εργοδοσία, τρόικες και στον ίδιο τον καπιταλισμό. Μετά από μια δεκαετία μνημονίων όπου σαρώθηκαν κατακτημένα δικαιώματα, το εργατικό δίκαιο, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, η νέα ηγεσία του ΕΚ βρίσκει τη λύση σε «ερωτηματολόγια», «προγράμματα» και «δράσεις».

Ρωτάμε:

Ο Πρόεδρος του ΕΚ όταν συνάντησε την υπεύθυνη Υφυπουργό Εργασίας στα Τρίκαλα της έθεσε τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, όπως είναι τα μικρά μεροκάματα η αυξομείωση των οποίων καθορίζεται από την κυβέρνηση, η τεράστια ανεργία, η υποαπασχόληση, οι πετσοκομμένες συντάξεις, οι υποβαθμισμένες παροχές στην υγεία και την πρόνοια;

Εναντιώθηκε στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ που διατηρεί όλο το μνημονιακό αντεργατικό “οπλοστάσιο”, που ιδιωτικοποιεί την κοινωνική ασφάλιση  και προωθεί νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, που καταργεί προστατευτικές διατάξεις για τον εργαζόμενο, υπονομεύει την επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων και την κήρυξη απεργιών, θέλει να φακελώσει ηλεκτρονικά τα συνδικάτα, να περιορίσει το δικαίωμα στη διαδήλωση, κρατάει παγωμένο τον κατώτατο μισθό, καταργεί την κυριακάτικη αργία και πολλά ακόμα; Που συνεχίζει την
 φοροεπιβολή, τους πλειστηριασμούς, που μειώνει τα κονδύλια για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια και αυξάνει τα κονδύλια για εξοπλισμούς και μπλέκει τη χώρα και τον λαό σε πολεμικές περιπέτειες στη Μεσόγειο ; 

 Ή αρκέστηκε να την ενημερώσει για το κομμένο ρεύμα στο κτήριο του ΕΚ που και αυτή η  εξέλιξη είναι ευθύνη της ηγεσίας του όλα αυτά τα χρόνια;!!

Η νέα ηγεσία του ΕΚ θέλει να το μετατρέψει ουσιαστικά σε «παραμάγαζο» παροχής υπηρεσιών και όχι να ζωντανέψει τα σωματεία και να συγκρουστεί με κυβέρνηση και εργοδοσία. Από κοντά με τη διορισμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ που υπέγραψε νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση με τους βιομηχάνους χωρίς καμιά βελτίωση.

Οι εργαζόμενοι τη μόνη εγγραφή τους να την κάνουν στα σωματεία τους και τη μόνη «υπογραφή» να τη βάλουν με τους αγώνες τους, συγκροτώντας για αυτό ενιαίο αγωνιστικό μέτωπο.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΑΥΤΟΤΕΛΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

ΜΑΖΙΚΑ-ΕΝΩΤΙΚΑ-ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ!

Aγωνιστική Πρωτοβουλία Εργαζομένων-Ανέργων Τρικάλων

Ανακοίνωση «Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Εργαζομένων-Ανέργων ν.Τρικάλων» για τα αποτελέσματα των εκλογών στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων

Πραγματοποιήθηκαν μετά από τέσσερα χρόνια ανυποληψίας και ουσιαστικής διάλυσης του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων (ΕΚΤ), οι εκλογές για το νέο, εκλεγμένο και όχι διορισμένο αυτή τη φορά, Διοικητικό Συμβούλιο. Παρά την συμβιβασμένη ηγεσία του ΕΚΤ και την εναντίωσή μας σε αυτή, στον αγώνα για υπαρκτά, ενωμένα και ταξικά όργανα του εργατικού κινήματος από τη βάση ως την κορυφή η «Αγωνιστική Πρωτοβουλία» συμμετείχε με δικό της συνδυασμό αντιπροσώπων καλώντας σε διάσωση του ΕΚΤ και ταξική αντεπίθεση. Σε σύνολο 100 ψηφισάντων (από 106 εγγεγραμμένους αντιπροσώπους από τα σωματεία) έλαβαν : 61 Ενωτικό ψηφοδέλτιο και 9 έδρες (ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ), 31 ΔΑΣ και 4 έδρες(ΠΑΜΕ) , 6 Αγωνιστική Πρωτοβουλία , 2 άκυρα. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία για μία ψήφο δεν πήρε την έδρα στο ΔΣ του ΕΚΤ. Την έδρα αυτή την καρπώθηκε η ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ.

Μετά τις σοβαρές καταγγελίες για νόθες διαδικασίες σε σειρά σωματείων-«φαντασμάτων» που ελέγχονταν από ΔΑΚΕ/ΠΑΣΚΕ, η πραγματοποίηση νέων εκλογών σε αυτά έφερε και την ανάλογη μείωση των αντιπροσώπων τους για το συνέδριο του ΕΚΤ. Έτσι, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα οι δυο τους τσακώνονταν για τις καρέκλες του ΕΚΤ κρατώντας το σε πλήρη απραξία , ενώθηκαν για να περισώσουν τα ποσοστά τους αποκαλύπτοντας και στον τελευταίο εργαζόμενο την ταύτισή τους στα βασικά ζητήματα: Δηλαδή στην απαξίωση των σωματείων, τη μετατροπή τους σε γραφειοκρατικά «κουφάρια» για την παραταξιακή τους επιβίωση και μόνο και στην υπονόμευση και τσάκισμα των πραγματικών και ζωντανών αγώνων της εργατικής τάξης προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες σε κυβερνήσεις και καπιταλιστές. Το μόνο που τους είχε μείνει και το έπραξαν είναι να «ξαναμοιράσουν» τις καρέκλες του ΕΚΤ.

Για τον διασπαστικό ρόλο του ΠΑΜΕ ,το μερίδιο ευθύνης του απέναντι στο εργατικό κίνημα, την αποδοχή διορισμένων διοικήσεων και την συμμετοχή του σε αυτές και, την οργανωτικού κυρίως τύπου, αντιπαράθεσή του με τον αστικό συνδικαλισμό για τα παραταξιακά του συμφέροντα τοπικά και κεντρικά που δεν πείθει, έχουμε αναφερθεί αναλυτικά και σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας. Όσοι αντιπρόσωποι το επέλεξαν στην λογική του «μικρότερου κακού» πρέπει να επανεκτιμήσουν τη στάση τους.

Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία παλεύοντας εδώ και πολλά χρόνια ,παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες , για να εκφραστεί η προλεταριακή γραμμή στο εργατικό κίνημα του νομού έδωσε και αυτή τη μάχη των εκλογών με αρχές βγαίνοντας ενισχυμένη με την ψήφο τριών επιπλέον αντιπροσώπων. Ξεπέρασε και τις προεκλογικές μεθοδεύσεις που αποσκοπούσαν στην ακύρωση  της παρουσίας της με αγωνιστικό ψηφοδέλτιο.

Παρά την κρισιμότητα αυτών των εκλογών, η προοπτική και η ζωή της εργατικής τάξης θα κριθεί από την οργάνωσή της και την αντεπίθεση της μέσα από ενωμένα, μαζικά και ταξικά προσανατολισμένα σωματεία, πολύμορφους αγώνες με βάση τα προβλήματα ενάντια σε τελική ανάλυση στον ίδιο τον καπιταλισμό και τους εκφραστές του σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα εν’όψει της νέας αντεργατικής επίθεσης ΝΔ-δανειστών και κολαούζων (ιδιωτικοποίηση κοινωνικής ασφάλισης, ηλεκτρονικό φακέλωμα σωματείων, παρεμπόδιση απεργιών, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και μείωση μισθών κλπ). Σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης, οργάνωσης και αντεπίθεσης, καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε ενιαίο μέτωπο και σε αγωνιστική συμπόρευση.

Ανοιχτή επιστολή προς τους αντιπροσώπους των σωματείων στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων για τις εκλογές 8-9 Σεπτέμβρη

Συνάδελφοι αντιπρόσωποι,

Πάνω από τέσσερα χρόνια πέρασαν με την διαλυτική και εκφυλιστική κατάσταση να αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων, με τις καταγγελίες για νόθους αντιπροσώπους μέσα από αμφίβολες αρχαιρεσίες σε σειρά σωματείων να ζητούν απάντηση. Μέσα σε ένα πολιτικό σκηνικό συνεχιζόμενης μνημονιακής αντεργατικής πολιτικής από πρώην και νυν κυβερνήσεις και των συνεργατών τους (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΕΕ-δανειστών κλπ)

4 ολόκληρα χρόνια που η Διοίκησή του περιφέρονταν ανάμεσα στα δικαστήρια και στο κτίριο του ΕΚ, μακριά από τους εργαζόμενους  και τα προβλήματά τους, πράγμα που πρέπει να αποτελεί πανελλαδική πρωτιά. Η εμπλοκή και μόνο των δικαστηρίων στα εσωτερικά του εργατικού κινήματος αποτελεί μομφή για όλες τις δυνάμεις που συμμετέχουν στη Διοίκηση του Ε.Κ., και αυτό διότι, το μήνυμα που εκπέμπεται με μια τέτοια εξέλιξη είναι ότι οι εργαζόμενοι είναι ανίκανοι από μόνοι τους να διαχειριστούν τα του οίκου τους και χρήζουν της υψηλής προστασίας και της παρέμβασης του κράτους και των δικαστηρίων. Οι εργαζόμενοι όμως δεν είναι ανίκανοι. Ανίκανες είναι οι συγκεκριμένες δυνάμεις που οδήγησαν εκεί τα πράγματα. 

Η ΔΑΚΕ φέρει την κύρια ευθύνη για τον εκφυλισμό διότι, σαν πρώτη δύναμη στην οποία ανήκε και ο Πρόεδρος του Ε.Κ, δεν ήταν ικανή να δώσει λύση στο πρόβλημα που εμφανίστηκε. Πρέπει να της χρεωθεί το κόστος των βαρύτατων ευθυνών της για τη χρόνια απραξία, την γραφειοκρατικοποίηση και διάλυση του Ε.Κ που οδήγησε στην απαξίωσή του από τους εργαζόμενους και στην απομάκρυνσή τους από αυτό. Όπως επίσης πρέπει να της χρεωθεί και η δημιουργία και συντήρηση σωματείων-φαντασμάτων για την παραγωγή και μόνο, αντιπροσώπων, με περιφερόμενες κάλπες και με φερόμενους ως ψηφίσαντες οικοδόμους πάνω από αυτούς που ψηφίζουν στην Αθήνα!  

Ανάλογες ευθύνες φέρει και η δεύτερη δύναμη, η ΑΣΚΕ-ΠΑΣΚΕ, η οποία συγκυβερνούσε για χρόνια με την ΔΑΚΕ στη Διοίκηση του Ε.Κ και στην οποία ανήκε ο Γραμματέας του Ε.Κ. Πέραν της εμφάνισής της μόνο στις εκλογές και της απουσίας κάθε αγωνιστικής παρέμβασης ενδιάμεσα των εκλογών, ο ανταγωνισμός της με την ΔΑΚΕ για την συγκυβέρνηση ήταν το βασικό στοιχείο της όλο το προηγούμενο διάστημα. Φέρει και αυτή ανάλογες με τη ΔΑΚΕ ευθύνες για τον εκφυλισμό, την απαξίωση και την κατάπτωση στην οποία έχει περιέλθει το Ε.Κ. Μαζί άλλωστε  ίδρυσαν διασπαστικά σωματεία  και σωματεία-φαντάσματα για την παραγωγή αντιπροσώπων.  

Οι λόγοι που οι δυνάμεις αυτές προτίμησαν να διαλύσουν το ΕΚ παρά να δώσουν λύση, είναι το γεγονός ότι κάποιοι εκλεγμένοι από αυτές τις παρατάξεις, στη Διοίκησή του, ελάχιστη έως μηδαμινή σχέση έχουν με την μεγάλη  πλειοψηφία της εργατικής τάξης η οποία αντιμετωπίζει τα μύρια όσα προβλήματα και χτυπήθηκε αλύπητα από τις μνημονιακές πολιτικές. Συν ότι ιδεολογικά-πολιτικά οι παρατάξεις αυτές προωθούν την «κοινωνική ειρήνη» με την εργοδοσία και όχι την αντικαπιταλιστική πάλη. Για αυτό και δεν ενδιαφέρονται να λειτουργήσει το ΕΚ παρά μόνο για τις μικροπολιτικές τους επιδιώξεις.

Το ΠΑΜΕ έχει και αυτό τις ευθύνες του διότι δεν συνέβαλε ουσιαστικά στο να συγκροτηθούν σε σώμα οι εκλεγμένες Διοικήσεις του Ε.Κ και να έχει μια στοιχειώδη λειτουργία, παρουσία και παρέμβαση στους χώρους δουλειάς. Από χρόνια τώρα το υπονόμευε με τις ξεχωριστές του συγκεντρώσεις.

Η κατάσταση αποσύνθεσης στην οποία βρίσκεται το ΕΚ το βολεύει, διότι παρουσιάζεται αυτό, το ΠΑΜΕ, σαν η μόνη μαζική εργατική δύναμη που λειτουργεί και κάνει συγκεντρώσεις. Και με τον τρόπο αυτό αλιεύει θεατές και συμμετοχές στις παραταξιακές του συγκεντρώσεις και παρελάσεις, κυρίως στις πανελλαδικές απεργίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Πρόκειται για  μια πολιτική και πρακτική αδιέξοδη, η οποία δεν κατόρθωσε να αποκρούσει στο ελάχιστο την επίθεση των καπιταλιστών, των κυβερνήσεών τους, της ΕΕ και της Τρόικας όλα τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια.

Έχει και αυτό ευθύνες για τον εκφυλισμό των εκλογικών διαδικασιών  διότι, για να μην ξεχνιόμαστε, σωματείο που ανήκει στη δύναμή του και υπογράφει τις καταγγελίες για νοθείες στο Εργατικό Κέντρο, έγινε πανελλαδικό παράδειγμα προς αποφυγή όταν η δικαστικός που συμμετείχε στις εκλογικές διαδικασίες ανακάλυψε νοθεία και κάλεσε την αστυνομία η οποία πήρε την κάλπη και την πήγε στα Δικαστήρια. 

Μετά τα περσινά γεγονότα ακύρωσης του συνεδρίου του ΕΚΤ και τις καταγγελίες για νοθείες, η Αγωνιστική Πρωτοβουλία συμφώνησε  να διερευνηθούν δημοκρατικά μέσω μιας διαπαραταξιακής επιτροπής τα φαινόμενα αυτά. Το ΠΑΜΕ όμως υπαναχώρησε και εν τέλει επιδίωξε και  συμμετείχε στην τωρινή δικαστικά ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ διοίκηση του ΕΚ μαζί με τις παρατάξεις του αστικού συνδικαλισμού. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία διαφώνησε από θέση αρχής σε μια διορισμένη διοίκηση από τα δικαστήρια. Μένει να φανεί εάν οι αντιπαραθέσεις του ΠΑΜΕ με τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ τα προηγούμενα χρόνια είχε να κάνει με την ουσιαστική υπεράσπιση της εργατικής τάξης ή με την διαπάλη για τον γραφειοκρατικό συσχετισμό στις θέσεις και στα αξιώματα.

Συνάδελφοι,

Στις εκλογές αυτές κρίνεται η ύπαρξη, ή μη, του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων. Οι αντιπρόσωποι των σωματείων με βάση αυτό το κριτήριο πρέπει να αποφασίσουν: χρειαζόμαστε ή όχι το Εργατικό Κέντρο σαν ένα μέσον για την συγκέντρωση και τον συντονισμό της πάλης των εργαζομένων; με ποιο μαγικό τρόπο θα δώσουν λύση οι ίδιες δυνάμεις που δεν μπόρεσαν να το κάνουν τόσα χρόνια; Θα ψηφίσετε ξανά τις παρατάξεις που ευθύνονται για την διάλυσή του ή θα δώσετε ψήφο και στήριξη στις δυνάμεις που με αρχές παλεύουν για την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και την αποτελεσματική λειτουργία του ΕΚ;

Οι αντιπρόσωποι της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Eργαζομένων-Aνέργων ν.Τρικάλων

Η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης νέα πηγή κερδοφορίας για τους καπιταλιστές

Η κυβέρνηση της ΝΔ δηλώνει αποφασισμένη να φέρει μέχρι τον Οκτώβριο για ψήφιση στη βουλή νόμο που θα ιδιωτικοποιεί την επικουρική ασφάλιση, με παράλληλη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των καπιταλιστών στα ασφαλιστικά ταμεία κύριας ασφάλισης, πράγμα που θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στα ταμεία και στις συντάξεις.
Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία, που το ασφαλιστικό ζήτημα βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα και στο προσκήνιο. Όλες οι κυβερνήσεις το «λύνουν» για πολλά χρόνια, αλλά κάθε 2-3 χρόνια το επαναφέρουν για να το «λύσουν» ξανά. Η κοινωνική ασφάλιση της εργατικής τάξης, τα ασφαλιστικά της ταμεία, η περιουσία τους, τα αποθεματικά και οι ασφαλιστικές της εισφορές αποτελούσαν από χρόνια και αποτελούν και σήμερα, πεδίο δράσης και πηγή κερδοφορίας για τους καπιταλιστές, πάντα με την ενεργή παρέμβαση τους κράτους τους.
Αυτή τη φορά η κυβέρνηση της ΝΔ δηλώνει αποφασισμένη να προχωρήσει στην γενικευμένη  ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, υποσχόμενη «αύξηση της επικουρικής σύνταξης» όταν έρθει η ώρα να δοθεί αυτή η νέα σύνταξη. Δηλαδή, μετά από 40 χρόνια! Μέχρι τότε οι διάφοροι καπιταλιστές και όμιλοι επιχειρήσεων θα διαχειρίζονται και θα εκμεταλλεύονται πολλαπλά τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων που θα  αποφασίσουν, ή θα αναγκαστούν, ή θα ωθηθούν με διάφορους τρόπους, να παραχωρήσουν τη διαχείριση της επικουρικής τους ασφάλισης σε ιδιωτικό φορέα. Μάλιστα, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ήδη αποφασίσει οι ιδιωτικές εταιρίες και όμιλοι που θα εμπλακούν, να εγκατασταθούν μέσα στον ήδη υπάρχοντα φορέα δημόσιο φορέα, το  Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών, ΕΤΕΑΕΠ, να βρουν δηλαδή έτοιμη υποδομή και να χρηματοδοτηθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό με 55 δις για τα λεγόμενα «έξοδα μετάβασης». Επίσης, η κυβέρνηση φέρεται να επιβάλει την επικουρική ασφάλιση και στους αγρότες και επαγγελματίες για να μεγαλώσει το πεδίο δράσης και κερδοφορίας των καπιταλιστών.

Τα τυχόν ερωτήματα,  κυρίως των νέων εργαζομένων που θα μπουν  στην παραγωγή,  μιας και η έναρξη της ιδιωτικοποιημένης επικουρικής ασφάλισης τοποθετείται από τους εμπνευστές της στην 1/1/2021, πρέπει να απαντηθούν συγκεκριμένα και διεξοδικά στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης και της υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων.
Η νέες βάρδιες εργαζομένων αλλά και η εργατική τάξη συνολικά πρέπει να γνωρίζει την ιστορία της κοινωνικής ασφάλισης, την ληστεία που υπέστη η περιουσία της και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών της ταμείων από το καπιταλιστικό κράτος και τους ιδιώτες καπιταλιστές που την εκμεταλλεύτηκαν κατά καιρούς.
 Η κοινωνική ασφάλιση αποτέλεσε μία σοβαρή κατάκτηση της εργατικής τάξης και ήταν αποτέλεσμα μεγάλων και πολύχρονων αγώνων οι οποίοι πολλές φορές βάφτηκαν με αίμα. Η  λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων  άρχισε από την δεκαετία του 1950, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία και κυρίως το ΙΚΑ, άρχισαν να δημιουργούν αποθεματικά.
Από τα αποθεματικά αυτά, άλλα δινόταν σαν θαλασσοδάνεια σε καπιταλιστές για να φτιάξουν τις επιχειρήσεις τους, άλλα καταθέτονταν στις τράπεζες με αρνητικό, μηδενικό, ή, το πολύ, με  εξευτελιστικό επιτόκιο! Την ίδια στιγμή το ΙΚΑ δανείζονταν από τις τράπεζες για τις τρέχουσες ανάγκες του με τοκογλυφικό επιτόκιο 18% και παραπάνω!
Αυτά συνέβησαν επί  κυβερνήσεων Πλαστήρα, Παπάγου, Καραμανλή, Παπανδρέου, επί χούντας, ξανά επί Καραμανλή, κ.α.
Στη δεκαετία του 1990, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δόθηκε το πράσινο φως τα αποθεματικά των ταμείων να τζογάρονται στο χρηματιστήριο και τα ταμεία υπέστησαν τεράστια ζημιά, όπως και κατόπιν, επί Σημίτη, με την αγορά ομολόγων.  Και φυσικά με το PSI ,με το κούρεμα δηλαδή των ομολόγων που είχαν στα χέρια τους τα ασφαλιστικά ταμεία το 2012, το οποίο ψηφίστηκε από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και με το οποίο εκλάπησαν εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία.
Η λεηλασία και η κλεψιά των αποθεματικών μας σε όλο της το μεγαλείο! Εκατοντάδες δις έχασαν τα ασφαλιστικά ταμεία, και κυρίως το ΙΚΑ, από τις αντεργατικές πολιτικές των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και τις κρατικές μεθοδεύσεις.
Τα αποθεματικά των εργατικών ταμείων είναι εργατική περιουσία, είναι ο ιδρώτας και το αίμα εκατομμυρίων εργατών την οποία διαχειρίζεται και λεηλατεί το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση, χωρίς να δίνουν λόγο σε αυτούς που την δημιούργησαν!

Η επικουρική ασφάλιση αποτέλεσε επίσης  μία κατάκτηση του μαζικού εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της εργατικής σύνταξής η οποία δεν ήταν επαρκής. Η επικουρική ασφάλιση στηρίχτηκε αποκλειστικά στις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών. Το κράτος, όπου το ίδιο δεν ήταν εργοδότης, δεν είχε καμία οικονομική συμμετοχή σε αυτή. Αποτελεί μέρος του μισθού από τον οποίο παρακρατούνται οι εισφορές για αυτή. Πρόκειται για την αξία της εργατικής δύναμης.
Στην επικουρική σύνταξη, όπως και στις εισφορές,  δεν προβλέπονταν κρατήσεις για τον κλάδο της υγείας, ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για κύρια, αλλά για επικουρική, δηλαδή συμπληρωματική ασφάλιση για σύνταξη. Παρόλα αυτά, στην μνημονιακή περίοδο επί κυβέρνησης Σαμαρά, υποχρέωσαν τους συνταξιούχους σε εισφορά 6%, για τον κλάδο υγείας! Πρόκειται για μια επιπλέον μείωση της Επικουρικής σύνταξης, για ένα νέο χαράτσι, για μία πρόσθετη φορολόγηση η οποία φυσικά δεν έχει απολύτως κανένα ανταποδοτικό όφελος για τους συνταξιούχους. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε την μείωση κατά 50% τουλάχιστον που επιβλήθηκε στις επικουρικές συντάξεις στα μνημονιακά χρόνια, με την δικαιολογία και στο όνομα της αδυναμίας των ταμείων.
Με την ίδια λογική και την ίδια πρακτική διαχειρίστηκαν τα αποθεματικά των εργατικών επικουρικών ταμείων και οι ιδιώτες, όπου αυτοί ήταν διαχειριστές τους. Διότι δεν θα είναι η πρώτη φορά που ιδιώτες διαχειρίζονται την επικουρική ασφάλιση σε τμήματα της εργατικής τάξης. Το παράδειγμα της Εθνικής τράπεζας είναι χαρακτηριστικό. Η Εθνική τράπεζα (ΕΤΕ),  είναι μία ιδιωτική τράπεζα η οποία διαχειρίστηκε την επικουρική ασφάλιση των εργαζομένων σε αυτή. Διαχειρίζονταν τις εισφορές για αυτή και κατέβαλε την επικουρική σύνταξη στους υπαλλήλους που συνταξιοδοτούνταν. Το 2017 όμως η Εθνική τράπεζα αρνήθηκε και έπαψε να καταβάλει τις επικουρικές συντάξεις στους 17.000 περίπου συνταξιούχους, επικαλούμενη και αυτή, αδυναμία! Αφού εκμεταλλεύτηκε κατά το δοκούν και για ίδιον όφελος όλα τα προηγούμενα χρόνια τις εισφορές για την επικουρική ασφάλιση, όταν ήρθε η ώρα να καταβάλει τις συντάξεις αυτές «έριξε πιστόλι», δηλαδή αρνήθηκε να πληρώσει! Τελικά οι συντάξεις πληρώθηκαν από το ΕΤΕΑΕΠ,  πετσοκομμένες κατά 50%, με την υποχρέωση η Εθνική τράπεζα να καταβάλει 40 εκατομμύρια για 5 χρόνια στο ταμείο. Πράγμα το οποίο αμφισβητεί η Εθνική προσφεύγοντας στα δικαστήρια.
Ας μην ψάχνουν αλλού για μπαταχτσήδες οι κυβερνώντες, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια τους. Οι πραγματικοί και πιο μεγάλοι μπαταχτσήδες είναι το κράτος τους, οι τραπεζίτες και άλλοι καπιταλιστές, οι οποίοι είναι και οι υπεύθυνοι για την κατάσταση των ταμείων!
Το γεγονός αυτό δείχνει το τι μέλλει γενέσθαι για τους εργαζόμενους που θα εναποθέσουν την επικουρική τους ασφάλιση σε ιδιωτικές εταιρίες και ομίλους. Για 40 χρόνια θα κερδοσκοπούν πάνω στις εισφορές των εργαζομένων και όταν έρθει η ώρα να πληρώσουν τότε μια πτώχευση θα αποτελεί ίσως την καλύτερη για αυτούς λύση για να αποφύγουν να πληρώσουν. Εάν υπάρχει βέβαια μέχρι τότε κάτι στον  «ατομικό κουμπαρά» και δεν έχει χαθεί στο τζόγο που προβλέπει το σχέδιο της κυβέρνησης. Πάμπολλα παραδείγματα μας πείθουν για αυτό. Ασφαλιστικοί κολοσσοί που φιγουράριζαν για πολλά χρόνια στις οθόνες της τηλεόρασης, όταν ήρθε η ώρα να πληρώσουν μαζικά, «βάρεσαν κανόνι».
Η AIG κόστισε στους Αμερικανούς φορολογουμένους 180 δισ. δολάρια, η ΙΝG 10 δισ. ευρώ και άλλα τόσα η Fortis στους Βέλγους. Η αφρόκρεμα των ιδιωτικών ασφαλιστικών βάρεσε κανόνι με το ξέσπασμα της κρίσης. Στην Ελλάδα η ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ αλλά και η Commercial Value,  ήταν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, στον τομέα των ασφαλειών ζωής και υγείας.
Πέρα από αυτά η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης θα έχει άμεσα αρνητικές επιπτώσεις για τους ήδη ασφαλισμένους και για τους συνταξιούχους. Και αυτό διότι από τη στιγμή που θα πάψουν να  χρηματοδοτούνται τα υπάρχοντα ταμεία επικουρικής ασφάλισης, κυρίως το ΕΤΕΑΕΠ,  από τη στιγμή που θα πάψουν να εισρέουν νέες εισφορές, και παίρνοντας υπόψη την αφαίμαξη στην οποία υποβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια,  δεν θα μπορούν να καταβάλουν κάποια χρονική στιγμή, όχι πολύ μακρινή, τις επικουρικές συντάξεις, ή θα προβούν σε νέες δραστικές περικοπές.
Η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης. Αφορά παλιούς και νεότερους εργαζόμενους και συνταξιούχους, εργαζόμενους στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, τους άνεργους, τους συμβασιούχους, τους 8μηνίτες του ΟΑΕΔ, τους 4ωρίτες. Αφορά Αριστερούς, δεξιούς, κεντρώους, συντηρητικούς, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, αντιεξουσιαστές, αναρχοσυνδικαλιστές κλπ.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μέσα από τη ζημιά που προξένησαν στα κύρια και επικουρικά ταμεία και στις συντάξεις, έκαναν και κάποιο καλό στην εργατική τάξη: την ενοποίησαν, καταργώντας και ενοποιώντας τα ξεχωριστά ταμεία της και φέρνοντάς πιο κοντά τα διάσπαρτα σε διάφορα ταμεία τμήματά της, που είχαν διαφορετικούς και πολλές  φορές άνισους όρους και δικαιώματα, πράγμα που έδινε την δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να απομονώνει κάθε φορά τα ξεχωριστά αυτά κομμάτια της εργατικής τάξης, από το σύνολο της τάξης,  να σπεκουλάρει και να τα φέρνει σε αντιπαράθεση μεταξύ τους  και να επιβάλει με σχετική ευκολία τα αντεργατικά της σχέδια.
Εφόσον η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης αφορά στο σύνολο της την εργατική τάξη τότε έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί: με ενιαίο εργατικό μέτωπο! Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης πρέπει να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλίες για την οργάνωση αγώνων και κινητοποιήσεων, για το συντονισμό της δράσης τους με σκοπό να αποτρέψουν την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Όπου αυτές δείχνουν απροθυμία, να δημιουργηθούν επιτροπές αγώνα. Διεκδικώντας ταυτόχρονα Δημόσια κοινωνική ασφάλιση για όλους, αναβαθμισμένες υπηρεσίες στην πρόληψη και την υγεία, την επιστροφή όλων των κλεμμένων από το κράτος και τους καπιταλιστές, στα ταμεία, την στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης από τον κρατικό κορβανά, την αύξηση των συντάξεων κύριων και επικουρικών, την κατάργηση των εργατικών εισφορών και των χαρατσιών και την πρόσθεσή τους  στο μισθό και το μεροκάματο που καταβάλλετε στο χέρι, με παράλληλη αύξηση των εργοδοτικών εισφορών. Το προλεταριακό ρεύμα στο κίνημα πρέπει επίσης να προβάλει το δικαίωμα και την αναγκαιότητα του εργατικού ελέγχου στα ταμεία, κάνοντας το ζήτημα αυτό υπόθεση συνολικά της εργατικής τάξης. Τα επιχειρήματα για την αναγκαιότητα αυτή είναι άπειρα.
Η εργατική τάξη έχει πλέον πολύχρονη εμπειρία σε σχέση με την δημόσια και την ιδιωτική ασφάλιση. Η  εμπειρία της αυτή πρέπει να γίνει κτήμα και των νεότερων γενεών για να μην γίνουν έρμαια στις άνομες ορέξεις των καπιταλιστών, να μην είναι ευκολόπιστες απέναντι στους αστούς πολιτικάντηδες,  να αποκτήσουν γνώση και να διαμορφώσουν εμπεριστατωμένα επιχειρήματα για να βάλουν τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να αποκρουστεί. Και θα αποκρουστεί! 

Δημήτρης Κάβουρας

ΔΕΛΤΑ: Αυτοκτόνησε 38χρονος εργαζόμενος, που ζήτησε να πάρει πίσω την «εθελούσια» που υπέγραψε

http://ergasianet.gr/2019/06/21/%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b5-38%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b1%ce%b6%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf/

Η απάντηση στη νοθεία, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, είναι η προσφυγή στα δικαστήρια; Ταξικός συνδικαλισμός με τις πλάτες του κράτους;

Το 37^ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν πραγματοποιήθηκε τελικά στην καθορισμένη ημερομηνία. Η κινητοποίηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, η είσοδος τους στο χώρο του Συνεδρίου και οι διαδηλώσεις στο χώρο που θα διεξάγονταν, οδήγησαν στην ματαίωσή του.

Η δικαιολογία για αυτή την παρέμβαση του ΠΑΜΕ ήταν οι νόθοι αντιπρόσωποι, τους οποίους προσδιόρισε το ίδιο σε 53 τον αριθμό (αριθμός που αντιστοιχεί σε περίπου 53.000 ψηφίσαντες), και η απαίτησή του ήταν να μην γίνουν δεκτοί στο Συνέδριο.

Φυσικά και σε αυτό το Συνέδριο-παρωδία υπήρχαν νόθοι αντιπρόσωποι, όπως υπήρχαν και πολλοί κατασκευασμένοι αντιπρόσωποι οι οποίοι αποτελούν μέρος της μεγάλης βιομηχανίας παραγωγής αντιπροσώπων από σωματεία-φαντάσματα, από ανύπαρκτα σωματεία-σφραγίδες τα οποία υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, μόνο και μόνο για να παράγουν αντιπροσώπους για τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες, οι οποίες με τη σειρά τους παράγουν αντιπροσώπους για την ΓΣΕΕ. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι τωρινό. Πολλά χρόνια τώρα συμβαίνει και αφορά σε όλες τις δυνάμεις που συμμετέχουν στη Διοίκηση της ΓΣΕΕ. Όπως για πολλά χρόνια τώρα τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ γίνονται σε 5στερα ξενοδοχεία.

Η διπλοψηφίες σε πολλά σωματεία, η νοθεία στις εκλογικές διαδικασίες, η νόθευση των εκλογικών καταλόγων, οι διπλοί και τριπλοί εκλογικοί κατάλογοι, το στήσιμο σωματείων με μοναδικό σκοπό την παραγωγή αντιπροσώπων, αποτελεί χρόνιο πρόβλημα του κινήματος και μόνιμο «καθήκον» των δυνάμεων του κυβερνητικού, του εργοδοτικού, του αστικού συνδικαλισμού και των δυνάμεων αστικής επιρροής. Πρόκειται για εκφυλισμό, σήψη και παρακμή των δυνάμεων αυτών, που η γραμμή, η λειτουργία και η πρακτική τους φυσικά επηρεάζει συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα.

«Πρωτοπόροι», πρωτεργάτες και πρώτοι διδάξαντες αυτής της βιομηχανίας είναι οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Αξιοποιώντας τους κομματικούς μηχανισμούς από τους οποίους στηρίζονται, και με την ανοχή του κράτους, έστησαν και εξακολουθούν να στήνουν σωματεία-φαντάσματα και σωματεία σφραγίδες για την παραγωγή αντιπροσώπων, με σκοπό την άλωση και την διαιώνιση της κυριαρχίας τους στα σωματεία, αλλά κυρίως, στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις και φυσικά στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, τη ΓΣΕΕ. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και αδιαμφισβήτητα.

Με την ίδια δικαιολογία και με τον ίδιο τρόπο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ απέτρεψαν, λίγες μέρες πιο πριν,  και το Συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ). Με τον ίδιο τρόπο απέτρεψαν και τα Συνέδρια σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα (Εργατικό Κέντρο Πάτρας, Τρικάλων, κ.α).   

Σε όλες αυτές τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και την ίδια τη ΓΣΕΕ, όντως υπήρχαν όλα αυτά τα φαινόμενα: διπλοψηφιών, καλπονοθείας, νόθευσης των εκλογικών καταλόγων, διπλών και τριπλών εκλογικών καταλόγων, σωματεία-φαντάσματα και εκλογές σε καφενεία με περιφερόμενη κάλπη όπου ψήφιζαν ζωντανοί και νεκροί, κλπ. Αλλού περισσότερο, όπως στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας και αλλού λιγότερο όπως στα Τρίκαλα, τα φαινόμενα αυτά είναι πέρα για πέρα υπαρκτά και τείνουν να γενικευτούν.

Ορισμένα παραδείγματα πιστοποιούν την πραγματικότητα: σωματεία οικοδόμων στα Τρίκαλα φέρονται να έχουν ψηφίσαντες περισσότερους από τα σωματεία Αθήνας και Πειραιά μαζί, και αυτό σε συνθήκες κρίσης όπου η ανεργία στους οικοδόμους ξεπερνούσε το 80%! Τα 3 από αυτά τα σωματεία ελέγχονται από την ΔΑΚΕ, οι εκλογές γίνονταν στα καφενεία των διάφορων χωριών με περιφερόμενοι κάλπη όπου φέρονται να ψήφισαν εκατοντάδες ζωντανοί και νεκροί με αποτέλεσμα να παράγονται δεκάδες αντιπρόσωποι για το ΕΚΤ. Ένα επιπλέον σωματείο ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ και η Διοίκησή του επιδίδεται στην υλοποίηση διάφορων προγραμμάτων εκπαίδευσης του ΟΑΕΔ, σε συνεργασία με διάφορους καπιταλιστές. Με τον τρόπο αυτό μαζεύουν κάποιους εργαζόμενους εντάσσοντάς τους στα προγράμματα και ταυτόχρονα εγγράφοντάς τους στα μητρώα μελών. Και ανάμεσα στα προγράμματα πραγματοποιούν και τις εκλογές με περιφερόμενη κάλπη. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για Γενικές Συνελεύσεις, συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και άλλα τέτοια. Η ΠΑΣΚΕ διατηρεί παράλληλα και δύο σωματεία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, το ένα Τρικάλων μαζί με την ΔΑΚΕ και το άλλο Θεσσαλίας, στο οποίο φέρεται να ψηφίζει…και η κουτσή Μαρία!

 Ένα, ακόμα, 5ο σωματείο οικοδόμων, το Συνδικάτο οικοδόμων και συναφών επαγγελμάτων ν. Τρικάλων, ελέγχεται από το ΠΑΜΕ. Το γεγονός συνέβη το 2013.

Οι εκλογές ξεκίνησαν την Κυριακή 8/12/2013 στο Εργατικό Κέντρο,  και συνεχίστηκαν την Δευτέρα και την Τρίτη 9 και 10/12 αντίστοιχα. Στις εκλογές συμμετείχε ένα μόνο ψηφοδέλτιο, αυτό των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Η εφορευτική επιτροπή η οποία διεξήγαγε τις εκλογές, σε συνεννόηση με την Δικαστικό Αντιπρόσωπο, η οποία είχε δουλειά και δεν μπορούσε να παρευρεθεί στην εκλογική διαδικασία την Τετάρτη11/12, αποφάσισε την διακοπή της ψηφοφορίας για μία μέρα και την συνέχιση των εκλογών για την Πέμπτη 12/12.

Την Πέμπτη το απόγευμα πουν προσήλθε η Δικαστικός για την συνέχιση των εκλογών, βρέθηκε μπροστά σε ένα πρωτοφανές γεγονός: ο αριθμός των ψηφισάντων ήταν διπλάσιος από αυτόν που άφησε την Τρίτη το βράδυ, όταν δηλαδή έκλεισαν οι κάλπες!

Η Δικαστικός κλείδωσε την κάλπη και κάλεσε την Αστυνομία  η οποία πήγε στο Εργατικό Κέντρο στο οποίο διεξάγονταν η ψηφοφορία και κατέσχεσε την κάλπη και το εκλογικό υλικό και η υπόθεση παραπέμφθηκε σε Εισαγγελέα για τη διενέργεια προανάκρισης « για πλαστογραφία εκλογικού καταλόγου, νόθευση εκλογικού αποτελέσματος και λοιπές διατάξεις εκλογικής διαδικασίας». Κλήθηκαν σε ανάκριση όλοι οι φερόμενοι σαν ψηφίσαντες για να επιβεβαιώσουν, ή όχι, την συμμετοχή και την υπογραφή τους! Όταν το Συνδικάτο ξέμπλεξε από τα Δικαστήρια, μετά από καιρό, πραγματοποίησε νέες εκλογές στις οποίες πήραν μέρος 75 οικοδόμοι. Για να μην αναφερθώ και στις εκλογές του Συνδικάτου οικοδόμων Αθήνας όπου εκατοντάδες βιβλιάρια μελών που ήταν αραδιασμένα στα γραφεία των παραρτημάτων…ψήφιζαν μόνα τους!

Στα εκφυλιστικά φαινόμενα τα οποία περιέγραψα πιο πάνω, εμπλέκονται, αποδεδειγμένα, όλες οι δυνάμεις που εκπροσωπούνται στη ΓΣΕΕ. Και οι ευθύνες επιμερίζονται σε όλους, αναλογικά.

Η πλειοψηφία της Διοίκησης της ΓΣΕΕ είναι μια αστικοποιημένη ηγεσία. Η αστικοποίησή της έχει να κάνει με τα εισοδήματά της, είναι γνωστά τα ποσά που φέρεται να έχει εισπράξει σαν αποζημίωση ο Πρόεδρος της ΓΣΣΕ αλλά και άλλα μέλη της Διοίκησης τα οποία δεν είναι καν εργάτες αλλά εργοδότες-καπιταλιστές και άλλοι καλοπληρωμένοι υπάλληλοι. Έχει να κάνει όμως, κυρίως, με την προσχώρησή τους στην καπιταλιστική ιδεολογία και στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των καπιταλιστικών συμφερόντων. Αποκορύφωμα αυτής τους της υποταγής και της ταύτισής τους με τους καπιταλιστές, ήταν η εναντίωσή τους στα εργατικά συμφέροντα, στο εργατικό αίσθημα και την εργατική βούληση στο Δημοψήφισμα του 2015, στο οποίο, αφού πρώτα προσπάθησαν να το ματαιώσουν και δεν το κατόρθωσαν, τάχθηκαν κατόπιν, μαζί με τους καπιταλιστές, υπέρ του ΝΑΙ σε όλες τις απαιτήσεις της Τρόικα,  των καπιταλιστών και των τοκογλύφων. Και βέβαια, η τωρινή τους προσπάθεια οικοδόμησης  «κοινωνικής συμμαχίας» η οποία θα βρίσκεται κάτω από την αστική και μικροαστική κυριαρχία, και η οποία υπονομεύει την εργατική αυτοτελή παρέμβαση και υποτάσσει τα εργατικά συμφέροντα στα καπιταλιστικά.

Πρόκειται για την 5^η φάλαγγα στις γραμμές της εργατικής τάξης και για ένα μεγάλο απόστημα το οποίο πρέπει να σπάσει. Πώς όμως θα γίνει αυτό;

Σύμφωνα με το ΠΑΜΕ «Αυτό το απόστημα πρέπει να σπάσει με τη μόνη καθαρή λύση που φοβούνται, τη μαζική παρουσία των ίδιων των εργαζομένων.».

Η «μαζική παρουσία των ίδιων των εργαζομένων», όπως την πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ, δεν έσπασε το απόστημα. Οδήγησε στη ματαίωση του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, όπως πιο πριν οδήγησε στην ματαίωση του Συνεδρίου της ΟΙΥΕ και πιο πριν στην ματαίωση του Συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων και πιο πριν στην ματαίωση του Συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Πάτρας. Και στις τρείς τελευταίες περιπτώσεις οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προσέφυγαν στα Δικαστήρια και ζήτησαν τον διορισμό μονοπαραταξιακής Διοίκησης, δηλαδή δικής τους Διοίκησης! Η καινούργια «στρατηγική» του ΠΑΜΕ φαίνεται ότι είναι η άλωση των συνδικάτων μέσω των Δικαστηρίων, με τις πλάτες του κράτους! Αυτή η «στρατηγική» ευοδώθηκε στην περίπτωση της Πάτρας.

Αποτελεί όμως αυτή η «στρατηγική», την λύση στο πρόβλημα; Μπορεί αυτή η «στρατηγική» να σπάσει το απόστημα της νοθείας και να δώσει λύση υπέρ της εργατικής τάξης στο ζήτημα της αστικοποίησης της Διοίκησης της ΓΣΕΕ; ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ!

Με την «στρατηγική» που ακολουθεί το ΠΑΜΕ αφενός νομιμοποιεί, παγιώνει και διαιωνίζει την κρατική παρέμβαση στο εσωτερικό του εργατικού κινήματος και αφετέρου, αυτή η «στρατηγική», δρα διαλυτικά και αποτρεπτικά στην συμμετοχή των εργατών στα συνδικάτα αφού τους δημιουργεί μια αηδία με αποτέλεσμα να τα αντιμετωπίζουν  σαν προέκταση του κράτους και σαν προϊόντα σήψης και παρακμής, συναλλαγών, συνδιαλλαγών, παραταξιακών ανταγωνισμών και χρόνιας βεντέτας μεταξύ των διαφόρων πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων.

Σε αυτά τα συνδικάτα η μεγάλη πλειοψηφία των εργατών δεν πρόκειται να συμμετέχει.

Επιπλέον, αυτή η «στρατηγική» έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις του αυτοαποκαλούμενου «ταξικού πόλου», του ΠΑΜΕ, το οποίο υποτίθεται ότι κινείται στην κατεύθυνση της ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους του. Πως γίνεται να θέλεις να ανατρέψεις τον καπιταλισμό και το κράτος του και την ίδια στιγμή αυτό να σε διευκολύνει στην «στρατηγική» σου και παράλληλα να σε χρηματοδοτεί κιόλας;

Διότι εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι όλα τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες και η ΓΣΕΕ, στηρίζουν την ύπαρξη, την στέγαση και την λειτουργία τους, στο κρατικό χρήμα, το οποίο προέρχονταν μέχρι πρότινος από την Εργατική Εστία και τώρα, μετά την διάλυση της Εργατικής Εστίας, από τον ΟΑΕΔ. Το 80% των εσόδων τους προέρχεται από το κρατικό χρήμα το οποίο παίρνουν όλες οι δυνάμεις που εκπροσωπούνται στη ΓΣΕΕ.

Επίσης, η νέα αυτή «στρατηγική» του ΠΑΜΕ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις του πολιτικού φορέα που το στηρίζει ο οποίος διατείνεται ότι τώρα, μετά από πολλά-πολλά  χρόνια, κατάφερε να επεξεργαστεί και να προβάλει την μόνη καθαρή γραμμή και πως, σωστά, μόνο με επανάσταση και με το τσάκισμα του αστικού κράτους θα δει άσπρη μέρα η εργατική τάξη. Να του υπενθυμίσουμε εδώ πως όταν η γραμμή δεν ήταν τόσο «καθαρή», αποφεύγαμε συστηματικά, με κομματική γραμμή,  και καταγγέλλαμε την προσφυγή στα «αστικά δικαστήρια» και τώρα, με την υποτιθέμενη ντούρα, την γνήσια, την ορίτσιναλ επαναστατική γραμμή, η προσφυγή στα «αστικά δικαστήρια» για τον διορισμό διοικήσεων της επιρροής του αποτελεί στρατηγική του επιλογή και πανάκεια για την λύση του προβλήματος της νοθείας στα συνδικάτα και την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε αυτά.

Το ίδιο επιδιώκει να κάνει άραγε το ΠΑΜΕ και στη ΓΣΕΕ; Να προσφύγει στα δικαστήρια και να ζητήσει το διορισμό μονοπαραταξιακής διοίκησης; Η μέχρι τώρα πρακτική του σε αυτό το συμπέρασμα οδηγεί.

Ο τελευταίος διορισμός διοίκησης στη ΓΣΕΕ χρονολογείται στα 1985. Ήταν η χρονιά της έναρξης της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στη χώρα, η οποία επίθεση συνάντησε σοβαρές αντιστάσεις μέσα στην εργατική τάξη και άλλαξε τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στην ΓΣΕΕ, σε βάρος του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Πράγμα στο οποίο απάντησε η κυβέρνηση τότε του Ανδρέα Παπανδρέου με προσφυγή κυβερνητικών παραγόντων στα δικαστήρια και συνεννόησης με δικαστές, και στη συνέχεια με την  προσφυγή του Εργατικού Κέντρου Πάτρας και την καθαίρεση της εκλεγμένης διοίκησης της ΓΣΕΕ. Κατόπιν προσφυγής των «επιμελών» Πασόκων στα δικαστήρια αυτά προχώρησαν σε διορισμό νέας διοίκησης αποτελούμενης στην μεγάλη πλειοψηφία τους από πρόθυμους και «επιμελείς» κυβερνητικούς συνδικαλιστές. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός της μεθόδευσης τότε από την πλευρά της κυβέρνησης:  η δικαστική απόφαση βγήκε στις 9.10 το πρωί, ενώ η αίτηση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας κατατέθηκε 20 λεπτά αργότερα, στις 9.30 το πρωί. Με άλλα λόγια, το δικαστήριο έκανε δεκτή μια αίτηση πριν αυτή ακόμα κατατεθεί!

Το γεγονός αυτό συνάντησε σφοδρή αντίδραση από την πλευρά της εργατικής τάξης. Οι δυνάμεις της ΕΣΑΚ, τότε, αλλά και άλλες δυνάμεις, σωστά καταγγείλαμε το πραξικόπημα στη ΓΣΕΕ και την κυβερνητική και δικαστική παρέμβαση. Αυτά που καταγγέλλαμε τότε, θα τα κάνει σήμερα το ΠΑΜΕ;

Απέναντι σε αυτή την εκφυλιστική κατάσταση σήψης και παρακμής σαν αποτέλεσμα της αστικής παρέμβασης και επιρροής στο κίνημα, απαιτείται άμεσα η αλλαγή πολιτικής στα Συνδικάτα και τις Ομοσπονδίες. Μέσα από ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο όλοι οι εργαζόμενοι, πρέπει να παλέψουμε για τον εκδημοκρατισμό του κινήματος, την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεων μας, για την απόκρουση και ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε. Κρίσιμο ζήτημα για την αποτελεσματικότητα της πάλης μας αποτελεί το περιεχόμενο και η κατεύθυνση της πάλης μας και, για την εξυπηρέτηση των ταξικών μας στόχων, η μορφή οργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η πάλη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεών μας πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση της  ανατροπής του ίδιου του καπιταλισμού που είναι η αιτία των προβλημάτων μας και των κυβερνήσεών του, για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια-ανεργία-εξαθλίωση, χωρίς πολέμους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η πάλη μας πρέπει να στοχεύει ταυτόχρονα στην ύπαρξη, μαζικοποίηση και αναζωογόνηση των σωματείων και την δημιουργία σωματείων εκεί που δεν υπάρχουν. Για σωματεία  μαζικά-ενωτικά- αγωνιστικά, αυτοτελή και ανεξάρτητα από το κράτος και την εργοδοσία που θα συσπειρώνουν στις γραμμές τους όλους τους εργάτες ανεξάρτητα απ την εργασιακή τους σχέση { μόνιμοι, ωρομίσθιοι,  συμβασιούχοι, 4ωρίτες, αορίστου χρόνου, 8μηνίτες, κλπ} ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα, από ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις.

Παλεύουμε αποφασιστικά μέσα στο υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα, για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε όλα τα επίπεδα. Για ένα σωματείο κατά κλάδο παραγωγής, μια Ομοσπονδία, ένα Εργατικό Κέντρο σε κάθε Νομό, σε ρόλο συντονιστικό, μία ΓΣΕΕ,  όλα «εκτός πάσης αστικής επιρροής». Να εκδιωχθούν απ’ τις διοικήσεις των σωματείων όλοι οι εργοδοτικοί, οι εκφυλισμένοι, οι συμβιβασμένοι, οι εξαγορασμένοι, οι ηττημένοι, οι φασίστες.

Να γίνει πράξη η απόφαση του 26^ου οργανωτικού Συνεδρίου της ΓΣΕΕ για την συγχώνευση των 74 περίπου Ομοσπονδιών σε 21 περίπου, καθώς και τον περιορισμό του αριθμού των Εργατικών Κέντρων που πρέπει να έχουν απλά συντονιστικό ρόλο, καθώς και η απόφαση «για την παύση της ανάμειξης του κράτους στα ίντερνα του κινήματος». Να ενοποιηθούν οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και να εκδοθεί το ατομικό συνδικαλιστικό βιβλιάριο. Να πάψει άμεσα η κρατική παρέμβαση στα συνδικάτα που είναι προϊόν επιβολής του Εγγλέζικου ιμπεριαλισμού στη χώρα μας, με τη λεγόμενη συμφωνία Σιτρίν, το 1945. Τα καταστατικά των σωματείων να μην χρήζουν έγκρισης από τα πρωτοδικεία, απλά να κατατίθεται σαν αρχείο σε αυτά, χωρίς οποιοδήποτε χρηματικό κόστος. Να εκδιωχθούν οι δικαστικοί αντιπρόσωποι, και εν προκειμένω οι Δικηγόροι που λειτουργούν σαν εκπρόσωποι του κράτους στις αρχαιρεσίες των σωματείων,  αρκετοί εκ των οποίων πρέπει να χάσουν την άδεια άσκησης επαγγέλματος στο βαθμό που συγκαλύπτουν φαινόμενα νοθείας,  και οι εκλογές των συνδικάτων να γίνονται από κοινή εφορευτική επιτροπή των συνδυασμών που παίρνουν μέρος σε αυτές. Τα συνδικάτα να στηρίζονται αποκλειστικά στις εισφορές και συνδρομές των μελών τους και να πάψει η οικονομική παρέμβαση του κράτους στο εσωτερικό τους.

Να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στον εκδημοκρατισμό του κινήματος, στη δημοκρατική λειτουργία, λήψη και υλοποίηση των αποφάσεων των συνελεύσεων, στο ξεκαθάρισμα των μητρώων-μελών.

Απέναντι στον εκφυλισμό, την αδράνεια, την αστικοποίηση της διοίκησης της ΓΣΕΕ, προκρίνουμε τον γνήσιο και δημοκρατικό συντονισμό σωματείων-Ομοσπονδιών-Εργατικών Κέντρων, όλων όσων θέλουν να παλέψουν ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση, την κατάργηση της αντεργατικής-αντιαπεργιακής  νομοθεσίας, ενάντια στην εκμετάλλευση και καταπίεση και για την αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων μας, την διατήρηση και διεύρυνση των καταχτήσεων του κινήματος.

Είμαστε από θέση αρχής ενάντια στην ανάμειξη των δικαστηρίων στα εσωτερικά των συνδικάτων, άρα και στον διορισμό Διοικήσεων από αυτά. Η ανάμειξη του κράτους στο εσωτερικό του κινήματος έφερε πολλά δεινά στο κίνημα και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος από τους εργάτες και την αποστροφή τους στην οργανωμένη πάλη.

Εμπρός να μετατρέψουμε τα συνδικάτα σε όργανα πάλης στα χέρια των εργατών, σε φρούρια αγώνα, σε πραγματικό σπίτι του εργάτη, σε σχολειά της νέας κοινωνίας, σε σχολειά του σοσιαλισμού!

Για αυτούς που βλέπουν την ανασύνταξη του κινήματος να περνάει μέσα από την διάλυση της ΓΣΕΕ, ή έξω από αυτή, πρέπει να τους πούμε ότι η αιτία δεν βρίσκεται στη μορφή οργάνωσης, την Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, αλλά στην αστική επιρροή πάνω στο κίνημα, στην πολιτική και πρακτική που εφαρμόζουν οι δυνάμεις που κυριαρχούν σε αυτό, καθώς και η κρατική παρέμβαση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ως εκ τούτου πρέπει να πολεμήσουμε τις αιτίες και να απαντήσουμε με προλεταριακό τρόπο στο πρόβλημα και όχι αποσπασματικά και χειροτεχνικά επιτείνοντας την σύγχυση και συμβάλλοντας στην παραπέρα διάσπαση και διάλυση του κινήματος με εγκεφαλικά κατασκευάσματα περί κάποιων ανεξάρτητων κέντρων αγώνα και περί διάσπασης και διάλυσης της ΓΣΕΕ και την ίδρυση κάποιας νέας ταξικής ΓΣΕΕ.

 Η απάντηση φυσικά δεν βρίσκεται ούτε στην πολιτική και πρακτική του ΠΑΜΕ, το οποίο συμβάλει με την πολιτική και την πρακτική του στην διάσπαση της αναγκαίας ενότητας δράσης της εργατικής τάξης, στην παραπέρα  διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος, μετέρχεται ίδιων πρακτικών και μεθόδων με τις αστικοποιημένες δυνάμεις όπου έχει την πλειοψηφία και μπορεί να το κάνει, στηρίζεται στο κρατικό χρήμα και νομιμοποιεί και διαιωνίζει την κρατική παρέμβαση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Η απάντηση βρίσκεται στην επίμονη δουλειά μέσα στο υπάρχον κίνημα για την επαναστατικοποίησή του και την μετατροπή του σε πραγματικά ταξικό κίνημα που θα δρα στην κατεύθυνση της υλοποίησης της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης, η οποία προέκυψε από την θέση της στην παραγωγή, και που δεν είναι άλλη από την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας.

Τέλος, οι δυνάμεις που διατείνονται ότι είναι ταξικές, πρέπει να πράξουν στοιχειωδώς αυτό που λένε για την γυναίκα του καίσαρα: να είναι και να φαίνεται τίμια!

Δημήτρης Κάβουρας

Εργατική απάντηση στον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου

Το μονοπωλιακό κεφάλαιο, το οποίο έχει έδρα στην Ελλάδα, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την περιοχή των Βαλκανίων, μπορεί να πανηγυρίζει: κατόρθωσε και επέβαλε σε μια μικρότερη και πιο αδύνατη χώρα τη θέλησή του. Ο ελλαδικός καπιταλισμός κατέχει πλέον μια παγκόσμια πρωτιά. Επέβαλε σε μια άλλη χώρα την αλλαγή του συντάγματός και του ονόματός της πράγμα πρωτόγνωρο σε περίοδο ειρήνης! Σε αυτήν την επιβολή βρήκε πρόθυμους αποδέκτες την αστική πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας, η οποία υποχώρησε μπροστά στο ισχυρότερο καπιταλιστικό κράτος, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ανώτερους σκοπούς και στόχους της δικής της αστικής τάξης, την είσοδό της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Το μονοπωλιακό κεφάλαιο, το οποίο έχει κυριαρχήσει πάνω στο συνολικό «εθνικό κεφάλαιο», και το αστικό κράτος ως εκφραστής του «εθνικού» συμφέροντος, δηλαδή του συνολικού συμφέροντος της αστικής τάξης, συμπλέκονται άμεσα και καθορίζουν την λεγόμενη «εθνική γραμμή», δηλαδή, την γραμμή των μονοπωλίων, την οποία, σήμερα, προβάλει και υπερασπίζεται η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το αστικό ιμπεριαλιστικό κράτος, εκφράζοντας πλέον το κυρίαρχο μονοπωλιακό τμήμα του κεφαλαίου, ωθείται σε συνεχή και σκληρό αγώνα ενάντια στα άλλα καπιταλιστικά κράτη για το μοίρασμα του κόσμου σε σφαίρες επιρροής, επιδιώκοντας, μέσα από την αύξηση της δύναμής του και του ελέγχου του σε περιοχές του πλανήτη, την ενίσχυση της δύναμης του δικού του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Τέτοια είναι η λειτουργία του μονοπωλιακού κεφαλαίου και η αντίστοιχη του αστικού κράτους σε συνθήκες ιμπεριαλισμού, που είναι το ανώτερο και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού.

Η επισήμανση αυτή έχει τη σημασία της, διότι έτσι μπορεί να εξηγηθεί η αρνητική στάση κάποιων τμημάτων της αστικής και μικροαστικής τάξης απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών. Από τους όρους ήδη της συμφωνίας, που προβλέπει την «ενδυνάμωση, ενίσχυση και εμβάθυνση της διμερούς συνεργασίας» σε παρά πολλούς τομείς, αλλά και ειδικά στην ενέργεια («διασύνδεση αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου»), είναι ξεκάθαρο ότι έχουν να κερδίσουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι που έχουν αναλάβει και θα αναλάβουν μεγάλα έργα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αντίθετα, το μικρό και μικροαστικό κεφάλαιο δεν έχει να περιμένει και πολλά και ίσως μάλιστα χάσει από το γεγονός ότι το ανάλογο μεγέθους κεφάλαιο της γείτονος θα μπορεί να τους ανταγωνίζεται στα ίσα με προϊόντα προέλευσης «(Βόρειας) Μακεδονίας». Αυτή είναι η υλική βάση για τη σωβινιστική αντίδραση που επιδεικνύουν αυτά τα στρώματα, η οποία επιδρά και πάνω σε τμήματα της εργατικής τάξης.

Παρόλο που η συμφωνία αποτυπώνει την ισχύ δυνάμεων ανάμεσα στον ελληνικό καπιταλισμό και τον καπιταλισμό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, που φυσικά είναι ολοφάνερα υπέρ του πρώτου, η ουσία της συμφωνίας δεν βρίσκεται τόσο στο όνομα, όπου ο ελληνικός ιμπεριαλισμός απαίτησε και πέτυχε να αλλάξει το Σύνταγμα και το όνομα της γείτονος χώρας, αλλά στο ότι αυτές οι αλλαγές συνιστούν υποχρεωτικό όρο στον ελληνικό ιμπεριαλισμό για να αναγνωρίσει και να μην προβάλλει εμπόδια στην είσοδο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Το ελληνικό αστικό κράτος, ο μικρός ιμπερια-ληστής των Βαλκανίων, κάνει το μεσίτη των μεγάλων ιμπεριαλιστών (Αμερικανών και Γερμανών, πρωτίστως) ρίχνοντας τη Δημοκρατία της Μακεδονίας στο στόμα τους, έναντι ευτελών υποχωρήσεων εκ μέρους του—την αναγνώριση ονομασίας με τον όρο «Μακεδονία», κάτι που το έχουν κάνει ήδη οι μεγάλοι ιμπεριαλιστές—και αντίτιμο συμφέρουσες συμφωνίες για κέρδη και εκμετάλλευση της εργατικής τάξης της γείτονος χώρας. Καθόλου άσχημα!

Επιπλέον, ο σωβινιστικός παροξυσμός που επικρατεί λειτουργεί υπέρ του. Αντί η εργατική τάξη να ξεσηκωθεί—όχι βέβαια ενάντια στο «ξεπούλημα της Μακεδονίας», αφού φυσικά τίποτα δεν ξεπουλιέται αλλά μάλλον αγοράζεται: το μονοπωλιακό κεφάλαιο εξαγοράζει τμήμα της αγοράς και της επιρροής στη γειτονική χώρα και στα Βαλκάνια—, αντί λοιπόν να ξεσηκωθεί ενάντια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο—τις τράπεζες των οποίων την ανακεφαλαίωση πληρώνει η εργατική τάξη με τα μνημόνια, τις μεγάλες εταιρείες ενέργειας και κατασκευών, που εκμεταλλεύονται άγρια την εργατική τάξη της χώρας μας και ξεκοκαλίζουν ανενόχλητες τις ενισχύσεις, επιδοτήσεις και τα κέρδη από τις χαριστικές συμβάσεις του ελληνικού κράτους (προγράμματα δημόσιων επενδύσεων, τέλη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, διόδια, κτλ)—αντί λοιπόν να ξεσηκωθεί ενάντια στους πραγματικούς εκμεταλλευτές της, και σε αυτούς που την κοροϊδεύουν, την αποβλακώνουν και την αποκοιμίζουν—τους αστούς πολιτικούς, τους παπάδες, τους δημοσιογράφους των διαφόρων συγκροτημάτων—, η εργατική τάξη επηρεάζεται από την εθνικιστική υστερία, στοιχίζεται πίσω από εθνικά «οράματα» περί ελληνικότητας της Μακεδονίας, στρέφεται κατά της γειτονικής εργατικής τάξης, δίνει έδαφος ανάπτυξης στους χειρότερους εχθρούς της, τους φασίστες και ναζιστές. Είναι ένδειξη καλών ταξικών αντανακλαστικών ότι παρά την ανυπαρξία πραγματικού κομμουνιστικού κόμματος στην Ελλάδα, ή μάλλον της προδοτικής, καουτσιστικής στάσης του υπάρχοντος, η εργατική τάξη είναι πολύ λιγότερο επηρεασμένη από την εθνικιστική υστερία από ό,τι θα μπορούσε και θα περίμενε κανείς.

Πολιτικός εκπρόσωπος του μονοπωλιακού κεφαλαίου στη χώρα, αναδείχθηκε ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας των Πρεσπών, ο κοσμοπολίτης αστός Ν. Κοτζιάς. Ο οποίος περιέγραψε στη βουλή τις νέες συμμαχίες της χώρας και ταυτόχρονα όρισε τον κύριο εχθρό: την Τουρκία! Σε αυτό το πλαίσιο δεν ομολόγησε ανοιχτά και τον έτερο εχθρό, τη Ρωσία. Οι κινήσεις του όμως το προηγούμενο διάστημα που ήταν Υπουργός Εξωτερικών ήταν σαφείς: απελάσεις Ρώσων διπλωματών, απειλές και κούνημα του δακτύλου προς τη Ρωσία. Οι εχθροί της Ελλάδας λοιπόν είναι δύο. Ο ένας, ο ομολογημένος, η Τουρκία και ο ανομολόγητος, η Ρωσία. Και από την άλλη πλευρά, οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι είναι οι ΗΠΑ, η Γερμανία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ. Και στα Βαλκάνια η Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, η Βουλγαρία, η Αλβανία ίσως και να δούμε ποιοι άλλοι. Αυτό είναι πλέον το δόγμα των συμμαχιών της χώρας και πάνω σε αυτό χαράσσεται το σχέδιο της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής η οποία εξωτερική πολιτική, αν υλοποιηθεί σε όλο της το εύρος, με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει την αστική τάξη της χώρας σε εμπλοκή σε διεθνείς και τοπικές συγκρούσεις και την εργατική τάξη και το λαό της Ελλάδας σε νέες περιπέτειες. Και αυτό διότι μια τέτοια πολιτική χαράσσεται σε συνθήκες όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, καθώς οι ρυθμοί της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν έχουν φτάσει στα προ κρίσης επίπεδα και τα σύννεφα μιας νέας κρίσης πυκνώνουν ανησυχητικά. Επομένως, η ξεκάθαρη στάση του ελληνικού ιμπεριαλισμού υπέρ της πλευράς των Αμερικανών και Γερμανών, η προσπάθεια, κάτω από την ομπρέλα τους, να παίξει κυρίαρχο ρόλο στα Βαλκάνια, βρίσκοντας οικονομική διέξοδο στην κρίση που μαστίζει τον ελληνικό καπιταλισμό, θα τον φέρει σε σύγκρουση με αντίπαλα συμφέροντα, τα ρωσικά και  τουρκικά μονοπώλια, πιθανόν τα σερβικά, θα τον εμπλέξει ακόμα περισσότερο στις διαμάχες των υποτίθεται σημερινών συμμάχων μας (ΗΠΑ και Γερμανίας). Τίποτα καλό δεν προοιωνίζεται από αυτήν τη στάση για την ελληνική εργατική τάξη.

Ο Ν. Κοτζιάς και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στη βουλή δεν συνάντησαν αντίλογο από την πλευρά της εργατικής τάξης. Έπαιξαν χωρίς πραγματικό αντίπαλο. Το κόμμα που διατείνεται ότι την εκπροσωπεί δεν περιέγραψε και δεν πρόβαλε ούτε καν ψήγματα εργατικής πολιτικής. Και δεν είναι η πρώτη και μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία φορά που συμβαίνει αυτό. Αντίθετα, κινήθηκε πάνω στην αστική φιλολογία περί «αλυτρωτισμού της ΠΓΔΜ» και «επιθετικότητας της Τουρκίας», και σαν νέος μάντης Κάλχας πρόβλεψε «θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο»! Η μη επιβεβαίωση της πρόβλεψης αυτής καθόλου δεν θορύβησε την ηγεσία του. Εκτός εάν επρόκειτο για πρόβλεψη στον επέκεινα, οπότε μένει να επιβεβαιωθεί.

Ποια είναι αυτή η πολιτική και τι θα απαντούσε στην κυβέρνηση και τι θα πρόβαλε στην βουλή και στην κοινωνία ένα πραγματικό εργατικό κόμμα;

Ένα εργατικό κόμμα, τοποθετούμενο από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων, θα έλεγε και θα αγωνιζόταν για τα εξής: η εργατική τάξη της χώρας δεν έχει να μοιράσει τίποτα με την εργατική τάξη των άλλων χωρών. Εφόσον διαπιστώσαμε ότι η εργατική τάξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχει συμφωνήσει και έχει αποδεχθεί αυτό το όνομα, τότε και εμείς πρέπει να την αναγνωρίσουμε και να ζητήσουμε και από την κυβέρνηση να αναγνωρίσει τη χώρα με το όνομά της: Δημοκρατία της Μακεδονίας, νέτα σκέτα!

Και αυτό διότι το σλαβομακεδονικό έθνος με σκληρούς αγώνες κατέκτησε την εθνοκρατική του υπόσταση. Δεν ήταν ένα έθνος που το κατασκεύασε κάποιος. Διαμορφώθηκε μέσα σε δύσκολες συνθήκες και κέρδισε με το σπαθί του την εθνοκρατική του συγκρότηση. Αποτελεί σήμερα την πλειοψηφία στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και μαζί με άλλες εθνότητες (Αλβανοί, Σέρβοι κ.ά.) προσπαθεί να κτίσει το μέλλον του. Ένα μέλλον που βέβαια εξαρτάται από το κατά πόσο η εργατική τάξη της χώρας αυτής θα παρέμβει στις εξελίξεις και θα πάρει το πάνω χέρι στα πράγματα.

Ταυτόχρονα πρέπει να αναγνωριστεί το δικαίωμα των Σλαβομακεδόνων πολιτικών προσφύγων που ζούσαν στην Ελλάδα και ήταν Έλληνες πολίτες, να επαναπατριστούν και να τους επιστραφούν οι περιουσίες τους. Πράγμα που δεν επιτρέπεται μέχρι σήμερα επειδή δεν ήταν Έλληνες το γένος! Αυτοί οι Σλαβομακεδόνες πολέμησαν στην δεκαετία του ’40 μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ ενάντια στην φασιστική κατοχή και κατόπιν μέσα από τις γραμμές του ΔΣΕ. Και το κόμμα, που τότε ηγούνταν του αγώνα, σήμερα δεν τόλμησε καν να διεκδικήσει το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη.

Την ίδια στιγμή απευθυνόμαστε στην εργατική τάξη της γείτονος χώρας και τους συμβουλεύουμε συντροφικά, να μην δεχθούν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, διότι τα δεινά που θα υποστούν, εμείς τα έχουμε ήδη υποστεί και για αυτό, έχοντας πλέον εμπειρία, τους συμβουλεύουμε τη μη ένταξή τους σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς. Από την ένταξή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ έχει να κερδίσει η καπιταλιστική τάξη της χώρας τους, όχι οι εργάτες και ο εργαζόμενος λαός. Οι καπιταλιστές της Δημοκρατίας της Μακεδονίας θα αποκτήσουν μεγαλύτερη ισχύ και θα στεριώσουν την εξουσία τους και με τη βοήθεια των αστικών τάξεων των χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ θα μπορούν να καταπιέζουν πιο εύκολα την εργατική τάξη. Ταυτόχρονα, η εργατική τάξη θα βρεθεί να καταπιέζεται από τους Έλληνες ιμπεριαλιστές αλλά και τους Γερμανούς, Αμερικανούς, Γάλλους κτλ. Ό,τι δηλαδή συμβαίνει και στην Ελλάδα, όπου η εργατική τάξη πληρώνει τα οράματα περί ευρωπαϊκής ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, μνημόνια, μαζική μετανάστευση, καταπάτηση κάθε δικαιώματος και βέβαια ξένη επιτροπεία στην δημοσιονομική της πολιτική.

Τους καλούμε λοιπόν να παλέψουμε από κοινού για την ανατροπή της αστικής εξουσίας στις χώρες μας, την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, χωρίς φτώχια-ανεργία-εξαθλίωση, χωρίς πολέμους, χωρίς καταπίεση και χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στην ίδια κατεύθυνση και με τον ίδιο τρόπο απευθυνόμαστε και στην εργατική τάξη της Τουρκίας λέγοντάς της ότι δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα! Οι αστικές τάξεις των χωρών μας και τα μονοπώλια έχουν να μοιράσουν και για αυτόν το λόγο καλλιεργούν την αντιπαράθεση ανάμεσα στους λαούς, ώστε να πολεμήσουμε αν χρειαστεί και να χύσουμε το αίμα μας για τα καπιταλιστικά συμφέροντα, για τις ΑΟΖ, τα συμβόλαια εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου, τη χάραξη των αγωγών  κλπ. Το Αιγαίο και η Μεσόγειος πρέπει να γίνουν θάλασσες ειρήνης με την συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και κοιτασμάτων, πετώντας έξω τις πολυεθνικές, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που μόνο φτώχεια και πολέμους έδωσαν στους λαούς.

Αυτά, και πολλά ακόμα στην ίδια κατεύθυνση, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και με σκοπό την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, θα έλεγε και θα πρόβαλε ένα πραγματικό εργατικό κόμμα στη βουλή και στην κοινωνία. Τέτοια φωνή, δυστυχώς, δεν υπάρχει στη βουλή. Αλλά και στην κοινωνία, και στις γραμμές συνολικά της Αριστεράς τέτοιες φωνές αποτελούν ισχνή μειοψηφία. Έστω και έτσι, όμως, θα φωνάξουμε δυνατά ότι αυτός είναι ο εργατικός δρόμος, αυτή είναι εργατική πολιτική! Με μια τέτοια πολιτική μπορούμε να πορευτούμε και να είμαστε σίγουροι ότι ο δρόμος αυτός,  παρότι δύσβατος, είναι ο μόνος δρόμος για την εργατική τάξη και κάτω από τη δική της σημαία  μπορεί να οδηγήσει σε νέες κατακτήσεις και η πορεία του να είναι νικηφόρα.

Σε διαφορετική περίπτωση θα πορευόμαστε κάτω από ξένες σημαίες, θα υπηρετούμε ξένα συμφέροντα και θα χύνουμε το αίμα μας για αυτά.

 ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ!

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ!

ΕΞΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ!

 ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

Δημήτρης Κάβουρας