Ανακοίνωση «Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Εργαζομένων-Ανέργων ν.Τρικάλων» για τα αποτελέσματα των εκλογών στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων

Πραγματοποιήθηκαν μετά από τέσσερα χρόνια ανυποληψίας και ουσιαστικής διάλυσης του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων (ΕΚΤ), οι εκλογές για το νέο, εκλεγμένο και όχι διορισμένο αυτή τη φορά, Διοικητικό Συμβούλιο. Παρά την συμβιβασμένη ηγεσία του ΕΚΤ και την εναντίωσή μας σε αυτή, στον αγώνα για υπαρκτά, ενωμένα και ταξικά όργανα του εργατικού κινήματος από τη βάση ως την κορυφή η «Αγωνιστική Πρωτοβουλία» συμμετείχε με δικό της συνδυασμό αντιπροσώπων καλώντας σε διάσωση του ΕΚΤ και ταξική αντεπίθεση. Σε σύνολο 100 ψηφισάντων (από 106 εγγεγραμμένους αντιπροσώπους από τα σωματεία) έλαβαν : 61 Ενωτικό ψηφοδέλτιο και 9 έδρες (ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ), 31 ΔΑΣ και 4 έδρες(ΠΑΜΕ) , 6 Αγωνιστική Πρωτοβουλία , 2 άκυρα. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία για μία ψήφο δεν πήρε την έδρα στο ΔΣ του ΕΚΤ. Την έδρα αυτή την καρπώθηκε η ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ.

Μετά τις σοβαρές καταγγελίες για νόθες διαδικασίες σε σειρά σωματείων-«φαντασμάτων» που ελέγχονταν από ΔΑΚΕ/ΠΑΣΚΕ, η πραγματοποίηση νέων εκλογών σε αυτά έφερε και την ανάλογη μείωση των αντιπροσώπων τους για το συνέδριο του ΕΚΤ. Έτσι, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα οι δυο τους τσακώνονταν για τις καρέκλες του ΕΚΤ κρατώντας το σε πλήρη απραξία , ενώθηκαν για να περισώσουν τα ποσοστά τους αποκαλύπτοντας και στον τελευταίο εργαζόμενο την ταύτισή τους στα βασικά ζητήματα: Δηλαδή στην απαξίωση των σωματείων, τη μετατροπή τους σε γραφειοκρατικά «κουφάρια» για την παραταξιακή τους επιβίωση και μόνο και στην υπονόμευση και τσάκισμα των πραγματικών και ζωντανών αγώνων της εργατικής τάξης προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες σε κυβερνήσεις και καπιταλιστές. Το μόνο που τους είχε μείνει και το έπραξαν είναι να «ξαναμοιράσουν» τις καρέκλες του ΕΚΤ.

Για τον διασπαστικό ρόλο του ΠΑΜΕ ,το μερίδιο ευθύνης του απέναντι στο εργατικό κίνημα, την αποδοχή διορισμένων διοικήσεων και την συμμετοχή του σε αυτές και, την οργανωτικού κυρίως τύπου, αντιπαράθεσή του με τον αστικό συνδικαλισμό για τα παραταξιακά του συμφέροντα τοπικά και κεντρικά που δεν πείθει, έχουμε αναφερθεί αναλυτικά και σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας. Όσοι αντιπρόσωποι το επέλεξαν στην λογική του «μικρότερου κακού» πρέπει να επανεκτιμήσουν τη στάση τους.

Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία παλεύοντας εδώ και πολλά χρόνια ,παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες , για να εκφραστεί η προλεταριακή γραμμή στο εργατικό κίνημα του νομού έδωσε και αυτή τη μάχη των εκλογών με αρχές βγαίνοντας ενισχυμένη με την ψήφο τριών επιπλέον αντιπροσώπων. Ξεπέρασε και τις προεκλογικές μεθοδεύσεις που αποσκοπούσαν στην ακύρωση  της παρουσίας της με αγωνιστικό ψηφοδέλτιο.

Παρά την κρισιμότητα αυτών των εκλογών, η προοπτική και η ζωή της εργατικής τάξης θα κριθεί από την οργάνωσή της και την αντεπίθεση της μέσα από ενωμένα, μαζικά και ταξικά προσανατολισμένα σωματεία, πολύμορφους αγώνες με βάση τα προβλήματα ενάντια σε τελική ανάλυση στον ίδιο τον καπιταλισμό και τους εκφραστές του σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα εν’όψει της νέας αντεργατικής επίθεσης ΝΔ-δανειστών και κολαούζων (ιδιωτικοποίηση κοινωνικής ασφάλισης, ηλεκτρονικό φακέλωμα σωματείων, παρεμπόδιση απεργιών, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και μείωση μισθών κλπ). Σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης, οργάνωσης και αντεπίθεσης, καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε ενιαίο μέτωπο και σε αγωνιστική συμπόρευση.

Ανοιχτή επιστολή προς τους αντιπροσώπους των σωματείων στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων για τις εκλογές 8-9 Σεπτέμβρη

Συνάδελφοι αντιπρόσωποι,

Πάνω από τέσσερα χρόνια πέρασαν με την διαλυτική και εκφυλιστική κατάσταση να αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων, με τις καταγγελίες για νόθους αντιπροσώπους μέσα από αμφίβολες αρχαιρεσίες σε σειρά σωματείων να ζητούν απάντηση. Μέσα σε ένα πολιτικό σκηνικό συνεχιζόμενης μνημονιακής αντεργατικής πολιτικής από πρώην και νυν κυβερνήσεις και των συνεργατών τους (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΕΕ-δανειστών κλπ)

4 ολόκληρα χρόνια που η Διοίκησή του περιφέρονταν ανάμεσα στα δικαστήρια και στο κτίριο του ΕΚ, μακριά από τους εργαζόμενους  και τα προβλήματά τους, πράγμα που πρέπει να αποτελεί πανελλαδική πρωτιά. Η εμπλοκή και μόνο των δικαστηρίων στα εσωτερικά του εργατικού κινήματος αποτελεί μομφή για όλες τις δυνάμεις που συμμετέχουν στη Διοίκηση του Ε.Κ., και αυτό διότι, το μήνυμα που εκπέμπεται με μια τέτοια εξέλιξη είναι ότι οι εργαζόμενοι είναι ανίκανοι από μόνοι τους να διαχειριστούν τα του οίκου τους και χρήζουν της υψηλής προστασίας και της παρέμβασης του κράτους και των δικαστηρίων. Οι εργαζόμενοι όμως δεν είναι ανίκανοι. Ανίκανες είναι οι συγκεκριμένες δυνάμεις που οδήγησαν εκεί τα πράγματα. 

Η ΔΑΚΕ φέρει την κύρια ευθύνη για τον εκφυλισμό διότι, σαν πρώτη δύναμη στην οποία ανήκε και ο Πρόεδρος του Ε.Κ, δεν ήταν ικανή να δώσει λύση στο πρόβλημα που εμφανίστηκε. Πρέπει να της χρεωθεί το κόστος των βαρύτατων ευθυνών της για τη χρόνια απραξία, την γραφειοκρατικοποίηση και διάλυση του Ε.Κ που οδήγησε στην απαξίωσή του από τους εργαζόμενους και στην απομάκρυνσή τους από αυτό. Όπως επίσης πρέπει να της χρεωθεί και η δημιουργία και συντήρηση σωματείων-φαντασμάτων για την παραγωγή και μόνο, αντιπροσώπων, με περιφερόμενες κάλπες και με φερόμενους ως ψηφίσαντες οικοδόμους πάνω από αυτούς που ψηφίζουν στην Αθήνα!  

Ανάλογες ευθύνες φέρει και η δεύτερη δύναμη, η ΑΣΚΕ-ΠΑΣΚΕ, η οποία συγκυβερνούσε για χρόνια με την ΔΑΚΕ στη Διοίκηση του Ε.Κ και στην οποία ανήκε ο Γραμματέας του Ε.Κ. Πέραν της εμφάνισής της μόνο στις εκλογές και της απουσίας κάθε αγωνιστικής παρέμβασης ενδιάμεσα των εκλογών, ο ανταγωνισμός της με την ΔΑΚΕ για την συγκυβέρνηση ήταν το βασικό στοιχείο της όλο το προηγούμενο διάστημα. Φέρει και αυτή ανάλογες με τη ΔΑΚΕ ευθύνες για τον εκφυλισμό, την απαξίωση και την κατάπτωση στην οποία έχει περιέλθει το Ε.Κ. Μαζί άλλωστε  ίδρυσαν διασπαστικά σωματεία  και σωματεία-φαντάσματα για την παραγωγή αντιπροσώπων.  

Οι λόγοι που οι δυνάμεις αυτές προτίμησαν να διαλύσουν το ΕΚ παρά να δώσουν λύση, είναι το γεγονός ότι κάποιοι εκλεγμένοι από αυτές τις παρατάξεις, στη Διοίκησή του, ελάχιστη έως μηδαμινή σχέση έχουν με την μεγάλη  πλειοψηφία της εργατικής τάξης η οποία αντιμετωπίζει τα μύρια όσα προβλήματα και χτυπήθηκε αλύπητα από τις μνημονιακές πολιτικές. Συν ότι ιδεολογικά-πολιτικά οι παρατάξεις αυτές προωθούν την «κοινωνική ειρήνη» με την εργοδοσία και όχι την αντικαπιταλιστική πάλη. Για αυτό και δεν ενδιαφέρονται να λειτουργήσει το ΕΚ παρά μόνο για τις μικροπολιτικές τους επιδιώξεις.

Το ΠΑΜΕ έχει και αυτό τις ευθύνες του διότι δεν συνέβαλε ουσιαστικά στο να συγκροτηθούν σε σώμα οι εκλεγμένες Διοικήσεις του Ε.Κ και να έχει μια στοιχειώδη λειτουργία, παρουσία και παρέμβαση στους χώρους δουλειάς. Από χρόνια τώρα το υπονόμευε με τις ξεχωριστές του συγκεντρώσεις.

Η κατάσταση αποσύνθεσης στην οποία βρίσκεται το ΕΚ το βολεύει, διότι παρουσιάζεται αυτό, το ΠΑΜΕ, σαν η μόνη μαζική εργατική δύναμη που λειτουργεί και κάνει συγκεντρώσεις. Και με τον τρόπο αυτό αλιεύει θεατές και συμμετοχές στις παραταξιακές του συγκεντρώσεις και παρελάσεις, κυρίως στις πανελλαδικές απεργίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Πρόκειται για  μια πολιτική και πρακτική αδιέξοδη, η οποία δεν κατόρθωσε να αποκρούσει στο ελάχιστο την επίθεση των καπιταλιστών, των κυβερνήσεών τους, της ΕΕ και της Τρόικας όλα τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια.

Έχει και αυτό ευθύνες για τον εκφυλισμό των εκλογικών διαδικασιών  διότι, για να μην ξεχνιόμαστε, σωματείο που ανήκει στη δύναμή του και υπογράφει τις καταγγελίες για νοθείες στο Εργατικό Κέντρο, έγινε πανελλαδικό παράδειγμα προς αποφυγή όταν η δικαστικός που συμμετείχε στις εκλογικές διαδικασίες ανακάλυψε νοθεία και κάλεσε την αστυνομία η οποία πήρε την κάλπη και την πήγε στα Δικαστήρια. 

Μετά τα περσινά γεγονότα ακύρωσης του συνεδρίου του ΕΚΤ και τις καταγγελίες για νοθείες, η Αγωνιστική Πρωτοβουλία συμφώνησε  να διερευνηθούν δημοκρατικά μέσω μιας διαπαραταξιακής επιτροπής τα φαινόμενα αυτά. Το ΠΑΜΕ όμως υπαναχώρησε και εν τέλει επιδίωξε και  συμμετείχε στην τωρινή δικαστικά ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ διοίκηση του ΕΚ μαζί με τις παρατάξεις του αστικού συνδικαλισμού. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία διαφώνησε από θέση αρχής σε μια διορισμένη διοίκηση από τα δικαστήρια. Μένει να φανεί εάν οι αντιπαραθέσεις του ΠΑΜΕ με τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ τα προηγούμενα χρόνια είχε να κάνει με την ουσιαστική υπεράσπιση της εργατικής τάξης ή με την διαπάλη για τον γραφειοκρατικό συσχετισμό στις θέσεις και στα αξιώματα.

Συνάδελφοι,

Στις εκλογές αυτές κρίνεται η ύπαρξη, ή μη, του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων. Οι αντιπρόσωποι των σωματείων με βάση αυτό το κριτήριο πρέπει να αποφασίσουν: χρειαζόμαστε ή όχι το Εργατικό Κέντρο σαν ένα μέσον για την συγκέντρωση και τον συντονισμό της πάλης των εργαζομένων; με ποιο μαγικό τρόπο θα δώσουν λύση οι ίδιες δυνάμεις που δεν μπόρεσαν να το κάνουν τόσα χρόνια; Θα ψηφίσετε ξανά τις παρατάξεις που ευθύνονται για την διάλυσή του ή θα δώσετε ψήφο και στήριξη στις δυνάμεις που με αρχές παλεύουν για την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και την αποτελεσματική λειτουργία του ΕΚ;

Οι αντιπρόσωποι της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Eργαζομένων-Aνέργων ν.Τρικάλων