Αγώνας για τα δικαιώματά μας

Αγώνας για τα δικαιώματά μας, για μια εργατική πολιτική και κυβέρνηση

Ο κλάδος των ιδιωτικών υπαλλήλων, έχει χτυπηθεί αλύπητα από την επίθεση της Τρόικας, των καπιταλιστών και της κυβέρνησής τους. Χτύπησαν τις ΣΣΕ και τη συλλογική διαπραγμάτευση, μείωσαν  τους μισθούς και τις συντάξεις, άλλαξαν τις εργασιακές σχέσεις. Απολύουν ανεμπόδιστα,

καταπατούν δικαιώματα και καταχτήσεις για τα οποία η εργατική τάξη έδωσε αγώνες και αίμα. Το άνοιγμα των μαγαζιών 52 Κυριακές το χρόνο, αν γίνει πράξη, θα αποτελέσει ακόμα ένα τρόπο για να βγάλουν οι καπιταλιστές περισσότερο κέρδος σε βάρος των εργαζομένων, καταργώντας το δικαίωμα της κυριακάτικης αργίας και απελευθερώνοντας πλήρως το ωράριο.

Η κυβέρνηση και το κράτος λεηλατούν τα ασφαλιστικά μας ταμεία, διαλύουν ό,τι απέμεινε από την κοινωνική ασφάλιση, την πρόληψη, τη δημόσια  υγεία και την παιδεία. Νοσοκομεία και σχολεία κλείνουν. Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα αδυνατούν πλέον να στείλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν.

Την ίδια στιγμή ανοίγουν φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

 Οι απολύσεις έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Εργοστάσια, επιχειρήσεις ιδιωτικές και Δημοτικές, και δημόσιοι φορείς, όπως η ΕΡΤ, κλείνουν και χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο σαν άχρηστα αντικείμενα. Οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι έφτασαν τα 2 εκατομμύρια με προοπτική την παραπέρα αύξησή τους. Πάνω από 660 ήταν οι απολύσεις στα Τρίκαλα, μόνο για τον μήνα Ιούνη! Στο όνομα της κρίσης πάρα πολλοί εργοδότες αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους για 4-5-6 μήνες.

Τα αντεργατικά μέτρα και οι απολύσεις συνοδεύονται με την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας. Είδαμε να χτυπιούνται οι  απεργίες, και γενικότερα κάθε προσπάθεια διεκδίκησης και αντίστασης. Με ΜΑΤ, επιστρατεύσεις και την δικαστική εξουσία στο πλευρό τους.

Την ίδια στιγμή παραβιάζουν κατάφορα τους ίδιους τους νόμους τους, όπου δεν τους βολεύουν, παρανομούν και εκδικούνται όλους όσους έχουν κάποια δράση και αμφισβητούν το σύστημα.

Τα κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας έχουν αυξηθεί επικίνδυνα το τελευταίο διάστημα με την απειλή της απόλυσης, με εκφοβισμό, σε μερικές  περιπτώσεις και με σωματική βία, με σπρωξιές και προπηλακισμούς και σε άλλες περιπτώσεις με πολιτική κάλυψη από τα  φασιστοειδή τα οποία βρίσκουν ευκαιρία να σηκώσουν κεφάλι ακριβώς επειδή η κρίση και οι συνέπειές της εκφασίζουν την κοινωνία.

Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν η κυβέρνηση και η Τρόικα, είναι η μαζική ανεργία, οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας, η φτώχεια, η ανέχεια, η εξαθλίωση.

Η επίθεση εναντίον μας θα ενταθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα.

Στην επίθεση αυτή, η δική μας απάντηση πρέπει να είναι αγώνας διαρκής, ενωτικός και μαζικός. Στον αγώνα επιβίωσης που δίνουμε εργαζόμενοι και άνεργοι, επιβάλλεται τα σωματεία να μπουν μπροστά με αιτήματα και στόχους πάλης που να αντιστοιχούν στην επίθεση που δεχόμαστε.

Το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων Ν. Τρικάλων έχει κάποια δράση αλλά, για πολλούς λόγους, η δράση αυτή είναι ακόμα αναντίστοιχη της επίθεσης που δεχόμαστε. Χρειαζόμαστε σταθερή παρέμβαση από το σωματείο και όχι αποσπασματική, με ενιαιομετωπική πολιτική και ένα σχέδιο δράσης  που να ενώνει και να συσπειρώνει τους εργαζόμενους. Αντίθετα με αυτό, η πρώτη σε ψήφους δύναμη στο σωματείο, το ΠΑΜΕ, έχει κάνει δεύτερη φύση του τη διάσπαση και την ξεχωριστή συγκέντρωση. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν η άρνησή τους να συμμετέχει το σωματείο στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έχει προγραμματιστεί από διάφορους φορείς για την Πέμπτη 11/07/13, ενώ πραγματοποίησαν την Τετάρτη ξεχωριστή, δική τους συγκέντρωση σαν ΠΑΜΕ. Με την στάση τους διευκολύνουν την κυβέρνηση και την Τρόικα να περνάει πιο εύκολα την αντεργατική της πολιτική.

Αναγκαία προϋπόθεση σήμερα για την επίτευξη των στόχων μας, είναι  η ενότητα της εργατικής τάξης. Την ενότητα αυτή, δεν μπορούμε να τη βλέπουμε στενά. Δεν περνάει αποκλειστικά και μόνο μέσα από μία παράταξη. Η ενότητα της εργατικής τάξης έχει να κάνει με τα κοινά προβλήματα και την εκμετάλλευση την οποία υφίσταται και αυτό ανεξάρτητα το που πιστεύει. Σε ποιό θεό ή σε ποιό κόμμα, και σε ποιά παράταξη. Το σωματείο ενώνει, πρέπει να ενώνει, όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από θρησκεία, χρώμα, εθνικότητα, πολιτική και ιδεολογία. Η ενότητα της εργατικής τάξης μπορεί να επιτευχθεί στη βάση των προβλημάτων και όχι στη βάση των ιδεών του καθένα.

Η πολιτική του ενιαίου μετώπου, την οποία εμείς πρεσβεύουμε και υπηρετούμε, απευθύνεται στους εργαζόμενους όλων των πολιτικών αποχρώσεων τους οποίους καλούμε σε ενιαίο μέτωπο στη βάση των προβλημάτων ενάντια στον καπιταλισμό. Αυτή η πολιτική αποτελεί την πιο δοκιμασμένη και αποτελεσματική πολιτική.

Στο πλαίσιο της πολιτικής του ενιαίου μετώπου στηρίζουμε την προσπάθεια που γίνεται στα Τρίκαλα για το συντονισμό σωματείων και την από κοινού οργάνωση αγώνων και διεκδικήσεων. Η προσπάθεια αυτή, της οποίας πρώτο βήμα είναι η οργάνωση της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας την Πέμπτη 11-07-13, στις 7.30 το απόγευμα στην κεντρική πλατεία, στην οποία καλούμε όλους τους εργαζόμενους και άνεργους του κλάδου μας να συμμετέχουν, μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός ενιαίου εργατικού κοινού μετώπου αγώνα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Αυτή την προσπάθεια πρέπει να τη συνεχίσουμε, και να την εμπλουτίσουμε.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και άνεργους να πλαισιώσουν τα σωματεία τους, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, να ενωθούμε στη βάση των κοινών μας προβλημάτων ενάντια στους καπιταλιστές και την κυβέρνησή τους. Να συμμετέχουμε στην προσπάθεια συντονισμού των σωματείων, να τα κάνουμε μαζικά, να συμμετέχουμε στη ζωή και τη δράση τους αλλάζοντας ταυτόχρονα τους συσχετισμούς δύναμης στα Διοικητικά Συμβούλια, ισχυροποιώντας τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες με συνέπεια και συνέχεια υπηρετούν την αναγκαία ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και προβάλουν την ιστορική της αποστολή. Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να τους ανατρέψουμε και να αλλάξουμε την κοινωνία. Και όπως έλεγε ένας παλιός ηγέτης κομμουνιστής, ο Τέλμαν, «Ένα δάχτυλο μπορεί να σπάσει αλλά πέντε δάχτυλα είναι μια γροθιά!».

 Η εργατική αντεπίθεση επιβάλλεται εκ των πραγμάτων και πρέπει να έχει οικονομικά αλλά και πολιτικά αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας. Είναι τέτοια η επίθεση που δεχόμαστε, που χρειάζεται να ανεβάσουμε τον πήχη των διεκδικήσεων και να απαντήσουμε ανάλογα. Αυτό σημαίνει πως το θέμα της πολιτικής εξουσίας, τίθεται εκ των πραγμάτων, για την επιβίωσή μας.

Η εργατική τάξη έχει συμφέρον να παλέψει άμεσα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο δεν μπορεί να της διασφαλίσει τα στοιχειώδη, τα ελάχιστα: ψωμί, υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη. Ο πρώτος άμεσος στόχος του αγώνα μας, πρέπει να είναι η ανατροπή  της πιο αντιλαϊκής και ανάλγητης κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση, της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ η οποία δεν βλέπει και δεν ακούει τους εργαζόμενους, παρά μόνο την Τρόικα, τους τραπεζίτες, τους καπιταλιστές.

Ο μόνος τρόπος για να ανατρέψουμε την ασκούμενη πολιτική η οποία μας εξαθλιώνει, είναι να ανατρέψουμε την κυβέρνηση που την υλοποιεί και η οποία συγκροτήθηκε ακριβώς για την υλοποίηση της πολιτικής των μνημονίων.

Η εργατική τάξη να αναδείξει τα αιτήματά της και να διεκδικήσει την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών της, και η πάλη της να κατατείνει στην ανάδειξη μιας δική της κυβέρνησης για την ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων της. για μια εργατική κυβέρνηση η οποία, στηριγμένη στο εργατικό κίνημα, θα καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια, θα διαγράψει το δημόσιο χρέος και τα χρέη των εργατικών νοικοκυριών προς τις τράπεζες, θα εθνικοποιήσει χωρίς αποζημίωση και υπό εργατικό έλεγχο τις τράπεζες, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας και τις μεγάλες επιχειρήσεις, θα δώσει δουλειά με δικαιώματα σε όλους, θα ικανοποιήσει τα εργατικά και λαϊκά αιτήματα, θα αξιοποιήσει και θα αναπτύξει παραγωγικά σε όφελος του λαού τον πλούτο της χώρας, έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις δεσμεύσεις που αυτή επιβάλει.

Δάφνη Λιολιοσίδου, Αντιπρόεδρος του σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Τρικάλων, μέλος της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας.